Οικονομική Πολιτική & Διακυβέρνηση: Τροφή για Σκέψη ή Τροφή για τα Θηρία?

Το δημοσιονομικό είναι χωρίς αμφιβολία το πιο άμεσο και πιεστικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Δεν είναι όμως το μοναδικό. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει γενικότερο πρόβλημα αναπτυξιακού προτύπου. Τα ελαττώματα του τρέχοντος αναπτυξιακού προτύπου είναι, λίγο πολύ, γνωστά:

- Ενθαρρύνει τη φοροδιαφυγή, την κατανάλωση, την ελλειμματική δημόσια διαχείριση και τις εισαγωγές εις βάρος της αποταμίευσης και των εξαγωγών.

- Ενθαρρύνει την πρόωρη συνταξιοδότηση εις βάρος της εργασίας.

Big Brother Is Watching You

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι θα κάναμε άμα κάποιος μας έλεγε πριν 20 χρόνια ότι θα ανοίξουμε την τηλεόραση μας και θα δούμε 15 ανθρώπους κλεισμένους σε ένα σπίτι γεμάτο με κάμερες που τους παρακολουθούν 24 ώρες το εικοσιτετράωρο ή ότι θα παρακολουθούμε ανθρώπους να τρώνε ποντίκια και σκορπιούς και να κυλιούνται σε λάκκους με φίδια και άλλους που θα υποβάλλονται σε μια χειρουργική επέμβαση live στην τηλεόραση για χάρη ενός τηλεπαιχνιδιού? Νομίζω πως τουλάχιστον θα γελάγαμε για να μην πω πως μπορεί και να κάναμε μέχρι και μήνυση στο κανάλι. Πως καταλήξαμε όμως τελικά όλα αυτά να μπούνε στην ζωή μας? Όταν το απόλυτο αγαθό ενός ανθρώπου είναι η ελευθερία πως είναι δυνατόν να θεωρούμε διασκέδαση την οικειοθελή φυλάκιση κάποιων? Τι είναι αυτό που μας ωθεί πλέον να τα παρακολουθούμε όλα αυτά? Γιατί καθόμαστε και βλέπουμε ανθρώπους να κάνουν πράγματα πέραν της σφαίρας του φυσιολογικού απλά για να βγουν νικητές σε ένα τηλεπαιχνίδι? Τα θέλουμε πραγματικά όλα αυτά η απλά είμαστε πλέον ανήμποροι να αντισταθούμε σε όσα μας πλασάρουν?

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα: πεσιμισμός και παρακμή ή επαναπροσδιορισμός αρχών και επιλογών για τους πολίτες της?

Είναι γεγονός ότι σήμερα περισσότερο ίσως από ποτέ στην νεότερη ιστορία της Ευρώπης και ειδικότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο λεγόμενος "ευρώ-σκεπτικισμός" κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς.

Το φαινόμενο θα πρέπει να μελετηθεί σε συνάρτηση με άλλα κοινωνικά φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα παράλληλα στις επιμέρους χώρες της Ένωσης (πχ. οικονομική κρίση, άνοδος ακραίων πολιτικών ομάδων, κύματα παράνομης μετανάστευσης κτλ) αλλά σίγουρα είμαστε μάρτυρες μιας Ένωσης χωρίς κατάλληλη ηγεσία που να πιστεύει στο όραμα των λεγόμενων "Πατέρων" αυτής και να μπορεί κατ' επέκταση να εμπνεύσει τους λαούς αυτής.

Δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς κίνητρα (?)

Αυτή την ώρα, υποτίθεται πως ο κρατικός μηχανισμός έχει αναλάβει ένα τιτάνιο έργο, να ξαναφτιάξει από την αρχή βασικούς μηχανισμούς του ελληνικού κράτους, να μαζέψει έσοδα και να κόψει τη σπατάλη και τη διαφθορά. Ας δεχθούμε, πρόσκαιρα, πως υπάρχουν υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς οι οποίοι καταλαβαίνουν το πρόβλημα, έχουν την όρεξη να δουλέψουν και να συγκρουσθούν με τα πιο βρώμικα συμφέροντα στους χώρους του συνδικαλισμού και των προμηθειών. Με ποιους ακριβώς θα το κάνουν;

Ολοι οι άνθρωποι που έχουν περάσει από τη διοίκηση του κράτους τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, συμφωνούν πως το μεταπολιτευτικό κράτος είναι διαλυμένο. Η κατάργηση του θεσμού των γενικών διευθυντών, η συνδιοίκηση από τους συνδικαλιστές, το ξεφύτρωμα των συμβούλων και η κατάργηση της ιεραρχίας βούλιαξαν το κράτος. Σήμερα, δυστυχώς, βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας πολλοί άνθρωποι που μπήκαν στο Δημόσιο την εποχή του «μεγάλου ντου» της δεκαετίας του 1980, όταν το να είσαι «δικός μας» ήταν πιο σημαντικό από το να ξέρεις γραφή και ανάγνωση. Η νοοτροπία των νέων παιδιών που μπαίνουν στο Δημόσιο είναι διαφορετική, αλλά διατρέχουν πάντοτε τον κίνδυνο να μπολιασθούν από τη μιζέρια του... φραπέ.

Σεμνά & Ταπεινά...

Η ακόλουθη επιστολή διαμαρτυρίας εστάλθη προς τον πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο από τον διευθύνοντα σύμβουλο των Επιχειρήσεων Αττικής, Πέτρο Βέττα και κατόπιν δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Εφοπλιστής." Εμείς απλά την αναδημοσιεύουμε καθώς αναφέρεται σε ένα ακόμη φαινόμενο αλαζονικής συμπεριφοράς μέλους του Ελληνικού Κοινοβουλίου το οποίο πέρασε, ως συνήθως, στα ψιλά:

Κάθε φορά που η Επιτροπή Ανταγωνισμού ανακαλύπτει ένα καρτέλ στη χώρα μου, βάζω τα γέλια.

Με μια μόνιμη πιπίλα στο στόμα πάνε κι έρχονται, πάνω από έναν χρόνο, οι ξένοι επιτηρητές, επικριτές, επιθεωρητές και οι βαρύγδουποι μηχανισμοί της Ε.Ε., μαζί με τους επαΐοντες πανεπιστημίων και κυβερνήσεων: Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι στη χώρα δεν λειτουργεί ο ανταγωνισμός.

Ολοι οι παραπάνω έχουν δίκιο στη διαπίστωση. Εχουν άδικο, όμως, στη διατύπωση ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα.

To finally meet the face behind the name

Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα, δεν μπορεί να μην έχεις ακούσει γενικές, θεωρητικές και πάντα ανυποστήρικτες τοποθετήσεις για τον επικοινωνιακό και μόνο ρόλο που παίζει η πολιτική εξουσία σε διεθνές επίπεδο, ότι δηλαδή ακόμα και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ στην ουσία κατευθύνεται από πολύ ισχυρά συμφέροντα, πολλές εκ των οποίων είναι ιδιαίτερα αντισημιτικού περιεχομένου. Παραδόξως, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση έδωσε σε αυτά τα σχόλια κάποιο ουσιαστικό περιεχόμενο: αποκάλυψε τα πρόσωπα αυτών στους οποίους αναφέρονταν τα ανωτέρω σχόλια και που ίσως τελικά όντως βρίσκονται σε θέση να επηρεάζουν, είτε άμεσα είτε έμμεσα, την παγκόσμια ισορροπία. Και αν όχι τα πρόσωπα, αποκαλύφθηκαν οι θέσεις και οι μηχανισμοί αυτών. Και αυτό, φυσικά, έγινε γιατί μόνοι τους "αλληλόφαγώθηκαν" στον ρου μιας ατέρμονης μάχης και αναζήτησης ακόμα περισσότερης δύναμης και χρήματος.

Με βάση τα ανωτέρω, το άρθρο που ακολουθεί δίνει την αφορμή για να βάλουμε στις αναμνήσεις μας αυτές ένα πρόσωπο και ίσως να σκεφτούμε, αυτή τη φορά σε ρεαλιστικό επίπεδο, τι συμβαίνει γύρω μας:

Οταν μια χώρα ανταγωνίζεται έναν κολοσσό

Η μάχη για τη γνώση σε απευθείας σύγκρουση με τη μάχη για την πρωτοκαθεδρία σε αγορές που αξίζουν δισεκαττομύρια (σε όποιο νόμισμα και αν επιλέξεις να τα μετρήσεις). Από τη μία δηλαδή η Ινδία και οι υπολογιστές των 25 ευρώ και από την άλλη η Apple και το IPad:
"Πέντε χρόνια έρευνας χρειάστηκαν για να αναπτυχθεί ο υπολογιστής ταμπλέτα που κοστίζει 1.500 ινδικές ρούπιες, ή 24,79 ευρώ, με ανοικτό το ενδεχόμενο να μειωθεί το κόστος της ακόμα περισσότερο, καθώς οι προσπάθειες σε έρευνα και ανάπτυξη συνεχίζονται".

Γιατί κάτι μου λέει ότι η καθόλα χρήσιμη πρωτοβουλία της Ινδίας θα έχει περιορισμένο αντίκτυπο?



Το κείμενο της είδησης που έδωσε αφορμή για την παρούσα ανάρτηση βρίσκεται εδώ

Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλούμ, τα Τρωκτικά και Εμείς

Προφανώς δεν είμαι ο μόνος που αυτές τις ημέρες βρίσκει τον εαυτό του σε συζητήσεις μεταξύ φίλων για τη δολοφονική επίθεση κατά του εμπνευστή του blog Τρωκτικό. Προσπάθειες να εξηγηθεί αυτή η προφανώς πολύπλοκη υπόθεση πολλές, άλλες τόσες οι σκέψεις που εκδηλώνονται αυθόρμητα και έχουν κοινό παρανομαστή την σημερινή καθήλωση του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Η ατιμωρησία και η διαπλοκή των κομματικών μηχανισμών, η ανάμιξή τους σε όλα και σε τίποτα, οι πειθήνιοι οπαδοί πεπερασμένων ιδεών και χρωμάτων ακούγονται από όλα σχεδόν τα στόματα ως μερικά από τα νοσηρά αίτια.

Από μια τέτοια συζήτηση προέκυψε και 'Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλούμ'. Πρόκειται για ένα βιβλίο που πραγματεύεται τη δολοφονία ενός δημοσιογράφου του λεγόμενου κίτρινου Τύπου. Αν πιάσετε τον εαυτό σας στο τέλος να μειδιάσει με την τροπή των πραγμάτων, μην νομίσετε ότι είστε οι μόνοι.

Μία καλή επιλογή για τις επερχόμενες καλοκαιρινές διακοπές.




Ευχαριστώ τον φίλο Τσόπ για τη υπόδειξη του βιβλίου.

Καρχιμάκης VS Χατζηγάκης καταγγελίες για ΑΓΡΟΓΗ Α.Ε.

Είναι εξωφρενικά τα όσα ακούστηκαν χτες (06/07/2010) στην εκπομπή Κοινωνία Ώρα Mega από το στόμα του Υπ. Μ. Καρχιμάκη ο οποίος καταγγέλλει παράνομες προσλήψεις και όργια σπατάλης δημόσιου χρήματος που έγιναν