Βία στη Βία της Συντεταγμένης Δημοκρατίας και Τάσεις Αυτοκαταστροφής?

Δολοφόνοι. Κοινοί εγκληματίες του ποινικού δικαίου. Οι "αναρχο-επαναστάτες" της εχγώριας "τρομοκρατίας" είναι θρασύδηλοι υπερασπιστές των δικών τους φανταστικών κόσμων εις βάρος της κοινωνικής ειρήνης και με θύματα ανθρώπους σαν και εσένα και εμένα. Η γνώμη μας δε ως προς το θέμα αυτό έχει ήδη εκφραστεί (ενδεικτικά δες: εδώ ), αλλά αν, με αφορμή αυτό το φαινόμενο, κοιτάξουμε πιο γενικά θα καταληξουμε σε σημαντικά συμπεράσματα. Γιατί δεν είναι μόνο οι "αναρχικών" ιδεολογιών "τρομοκράτες" που πρέπει να φοβόμαστε. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε πάρα πολύ είναι ο κίνδυνος γενικευμένης αναρχίας, ο οποίος είναι κάτι παραπάνω από ορατός στην Ελλάδα των διεφθαρμένων πολιτικών, της κενής περιεχομένου αντιπολίτευσης, της φτώχιας και της γενικευμένης απαξίωσης.





Στο πλαίσιο αυτό, η δική μας τουλάχιστον άποψη είναι η εξής:

* Πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα είμαστε μέλη μιας Συντεταγμένης Δημοκρατικής κοινωνίας. Το Σύνταγμα εγγυάται την κοινωνική συνοχή και αποτελεί εχέγγυο ειρηνικής συμβίωσης. Έχει δημιουργηθεί μέσα από αγώνες και στέκει υπεράνω όλων. Αν δεν αρέσει σε μερικούς, να φύγουν από τη χώρα.

* Αυτό ισχύει φυσικά πρώτα για τους πολιτικούς. Δεν σημαίνει τίποτα αν έχεις την εντολή διακυβέρνησης της χώρας. Δεν μπορείς να πηγαίνεις κατά του Συντάγματος. Και αυτό ας το λάβει πολύ σοβαρά ο κ. Λοβέρδος και οι λοιποί Υπουργοί (δες εδώ).

* Στο ίδιο πλαίσιο, κάθε κινητοποίηση του λαού δεν μπορεί να ξεφεύγει των πλαισιών που έχει ορίσει το Σύνταγμα. Γιατί έτσι δεν διαφέρουν και πολύ από αυτούς που έστειλαν τη βόμβα στον Χρυσοχοϊδη. Όταν, για παράδειγμα, μια απεργία κρίνεται καταχρηστική από τα Δικαστήρια, δεν μπορεί να τη συνεχίζεις (δες εδώ). Γιατί έτσι παραβιάζεις το Σύνταγμα εσύ ο ίδιος, αφού αφενός δεν σέβεσαι την δικαστική εξουσία που ορίζεται σαφώς ως εξισορροπητική δύναμη στο πλαίσιο της διάκρισης των εξουσιών, αφετέρου δεν σέβεσαι τις διατάξεις του Συντάγματος στις οποίες ουσιαστικά βασίζεται μια τέτοια απόφαση των δικαστηρίων. Και το Σύνταγμα δεν είναι μέσο των διεφθαρμένων πολιτικών για να πετύχουν τους προσωπικούς τους στόχους - αυτό είναι ξεκάθαρο.

Τεράστιο ζήτημα, το ξέρω. Αλλά κάπου πρέπει να βρούμε το σημείο που θα μας κρατήσει ενωμένους και συντεταγμένους κατά των προκλήσεων της εποχής μας. Και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από το σεβασμό στο Σύνταγμα της χώρας.