Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Σκόρπιες σκέψεις, ανεπίκαιρης επικαιρότητας

Όχι πως δεν με προβληματίζουν όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, σε κοινωνικό-πολιτικό επίπεδο, και όχι πως δεν θλίβομαι με τα καθημερινά νέα, ιδιαίτερα όταν μαθαίνω πως στο κύκλωμα παιδεραστίας στην Ελλάδα βασικό μέλος της ήταν ένας συνάδερφος μου...ένα πολύ γλυκό παιδί, που σε ενέπνεε να του αφήσεις ακόμα και τα παιδιά σου να σου κρατάει. Ευγενικός, επικοινωνιακός, φιλότιμος, και σεμνός. Ένα παιδί που άνετα έβγαινες έξω μαζί του για έναν καφέ, γιατί απλώς γινόταν αμέσως συμπαθής. Αυτός ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε σκληρό πορνό με ανήλικα – όχι απλώς ανήλικα, αλλά και μωρά κάτω των τριών ετών πολλές φορές που ασελγούσαν επάνω τους σκυλιά...
Έχω τόσο θυμό μέσα μου, που δεν ξέρω πως να τον εκτονώσω. Συμφωνώ απλώς με τον sambayo πως η αντίδραση δεν είναι να εκτονωθώ στο διαδύκτιο...δεν μου περνάει ρε παιδιά, με θλίβει ακόμα περισσότερο που οι επαναστάσεις και οι φωνές μας είναι μόνες, σε ένα ηλεκτρονικό πέλαγος...διαβάζονται και χάνονται, τις παίρνει το κύμα και εξατμίζονται. Μου λείπουν οι παρέες με ιδεολογίες, μου λείπει η πίστη σε ένα ιδανικό, μου λείπει η αφοσίωση σε έναν σκοπό...δεν μπορώ άλλο αυτή την υπερκατανάλωση, και αυτό το μεγάλο χωνευτήρι της εποχής, που όλα συμβαίνουν, γίνονται, περνάνε από μέσα μας, τα τρωμε, τα χωνεύουμε ή τα ξερνάμε, αδειάζουμε, και πάλι από την αρχή...
Μια αδιαφορία, μια επιδερμική προσέγγιση στα πάντα, μια επιφάνεια, και στο βάθος τίποτα. Ένα κενό που φοβόμαστε να δούμε, και αφήνουμε να μας περιλούζουν με τα πάντα, χωρίς όμως ενεργά να παίρνουμε θέση. Σαν να φωνάζουμε, αλλά να μην έχουμε φωνή...Δεν έχω βρει ακόμα τις λύσεις μέσα μου, δεν έχω βρει τον τρόπο να αποφορτίζομαι από όλα αυτά με έναν τρόπο δημιουργικό και εποικοδομητικό για μένα.
Ίσως γι αυτό να μου είναι δύσκολο να γράφω και να σχολιάζω την επικαιρότητα με μια ματιά φρέσκια και επικριτική που έχετε εσείς και χαίρομαι τόσο να σας διαβάζω, να σας βλέπω να μην εφυσιχάζεστε...ίσως αυτό είναι η απάντηση σε μια αλλαγή που περιμένω να έρθει...
Συνεχίζοντας να μην έχω έμπνευση στην στείρα περίοδο που περνάω, αλλά με πολύ υλικό που μαζεύω για να ξαναγεμίσω και να ξαναδημιουργήσω, διάβασα κάτι που μου άρεσε, και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.

Αργοπεθαίνει…

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για άσπρο και το «μεμονωμένο σημείο» αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν τα μάτια να λάμπουν, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να χτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στην δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα...για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό τουλάχιστον μια φορά στην ζωή του να αποφύγει τα «πρέπει» και τις συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον ερωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη.

13 σχόλια:

NISPELL είπε...

Zoh EMPNEYSH,aytes ths Meres Ola MOIAZOYN na Einai Straba,Eleyteroste mia Matia ston Orano Xamogelaste ston Eayton sas Afhste Eleythrh ''AISIODOKSIA Poy etsh Kialoios mesa mas Eyriskete ,ola Tha Ginoyn Kalytera.

Ανώνυμος είπε...

Αργοπεθαίνει…

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.


Πραγματικά πόσο δύσκολο έχει γίνει πια. Είμαστε τόσο κοντά αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακριά….

Πολύ ωραίο post δεν έχω να πω τίποτα άλλο.

Κωνσταντίνος Βουκόλας είπε...

Nomizo pragmatika oti einai ena apo ta oraiotera keimena pou exo diavasei ta teleutaia kai apeikonizei pliros ti simerini pragmatikotita. Distixos o tropos pou zoume simera den mas epitrepei na doume pera apo to daktilo mas alla to mono pou mas niazei einai pos tha ksexreosoume, pos tha vgaloume oso to dinaton perissotera xrimata, pos tha konomisoume eis varos tou allou kai mas endiaferei mono o eautoulis mas. Mporo na po para polla akomi alla protimo na grapso ki ego ena keimenaki argotera oson afora ta blogs kai favebook. Bravo Mirsinaki...Pragmatika apisteuto keimeno!!

John.S είπε...

Πραγματικά φοβερό κείμενο και νομίζω πραγματικά ότι αγγίζει όποιον το διαβάσει.
Θα συμφωνήσω και με σένα και με τον sambayo στο ότι σε ένα βαθμό έχουμε χάσει κάπως τον δρόμο μας. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι πως θα βγάλουμε λεφτά και τρέχουμε όλη μας την ζωή πίσω από αυτό. Μοιάζουμε σαν να βρίσκουμε την χαρά μόνο μέσα από το να καταναλώνουμε ασύστολά ζώντας την ζωή μας επιφανειακά. Δεν έχουμε χρόνο ποια ούτε να συζητήσουμε μεταξύ μας. Να προβληματιστούμε και να προβληματίσουμε. Και η όλη ιδέα των blog κάπως έτσι ξεκίνησε (άλλο που έχει καταλήξει) από την αδυναμία μας να εκφραστούμε. Από την ανάγκη αυτής της γενιάς να βρει δίαυλους επικοινωνίας γιατί τους έχει χάσει. Όποιος πιστεύει ότι επαναστατεί και αντιδρά μέσα από τα blog είναι βαθειά νυχτωμένος. Όμως μέσα από αυτά η φωνή σου ακούγεται λίγο πιο μακριά από πριν. Μπορείς με αυτά που γράφεις να αγγίξεις ανθρώπους που πριν δεν θα μπορούσες και αυτοί με την σειρά τους να αγγίξουν εσένα. Το άρθρο σου αυτό είναι ένα τέτοιο παράδειγμα μιας και μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει όποιος το διαβάσει. Τέλος θέλω να σου πω πως το τελευταίο κομμάτι είναι πολύ ενδιαφέρον αλλά νομίζω ότι η λέξη αργοπεθαίνει δεν με εκφράζει. Δεν αργοπεθαίνει όποιος τα κάνει αυτά. Με πολλά μπορεί να συμφωνώ αλλά πόσο εύκολο είναι να τα κάνεις??? Μήπως είναι λίγο ουτοπικά? Πώς να γλυτώσεις από την συνήθεια και πόσο εύκολα μιλάς σε όποιον δεν ξέρεις?? Πόσο εύκολα αφήνεις την βεβαιότητα για την αβεβαιότητα και πως αλήθεια να ξεφύγεις από όλα αυτά τα “πρέπει”?? Ακόμα και όλα αυτά με “πρέπει» δεν μοιάζουν εφόσον αν δεν τα κάνεις αργοπεθαίνεις? Για αυτό θα σου ξαναπώ πως δεν υπάρχει αποδεδειγμένα σωστός τρόπος να ζει κάποιος. Καθένας μας πρέπει να ψάξει μέσα του και να βρει τις δικές του απαντήσεις στο πως θέλει να ζει και που θα βρει το νόημα της δικής του ζωής…

Θα κλείσω με την πρώτη φράση του “sambayo”.
“Nomizo pragmatika oti einai ena apo ta oraiotera keimena pou exo diavasei”

Ανώνυμος είπε...

Αν ψαχτείς καλύτερα, ήδη νιώθεις καλύτερα!
Όχι επειδή τα έγραψες ούτε επειδή τα φώναξες…
…αλλά επειδή για να φτάσεις να γράψεις ένα τόσο σωστά δομημένο κείμενο, σημαίνει ότι βρήκες ακριβώς τι φταίει!
Αυτό είναι και η λύση του προβλήματος! Βρήκες ο πρόβλημα!
…έτσι μου είπε κάποτε μια ψυχολόγος!

Όσο για τα Blogs…κάποιοι κάποτε γράφανε ποιήματα σε χαρτιά για να εκφραστούν με αυτό τον τρόπο κατά τη διάρκεια μιας έντονης συναισθηματική κατάστασης…
Αυτά τα ποιήματα μετά από χρόνια έπεσαν στα χέρια κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι ένιωσαν ότι αυτά είναι τα λόγια που ήθελαν να πουν και δεν ήξεραν πώς να τα πουν!
Σήμερα τα ποιήματα γράφονται στις σελίδες ενός υπολογιστή!
Το μέσο άλλαξε το περιεχόμενο παραμένει το ίδιο… «Η ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση»

Τα χρόνια περνάνε και μαζί αλλάζουν και οι τρόποι επικοινωνίας και έκφρασης. Κακώς ή καλώς, ο «παλιός» τρόπος έχει μια διαφορετική αίγλη, είναι πιο ρομαντικός, μας θυμίζει την ζεστασιά μιας αγκαλιάς που μας έλεγε ιστορίες που μιλούσαν για αυτόν. Παρόλαυτά δεν παύει να είναι ο «παλιός» πέρασε και ήρθε κάτι άλλο…
Μην ξεχνάς ότι αυτό το άλλο μου έδωσε σήμερα την δυνατότητα να διαβάσω το κείμενο σου!

Ανώνυμος είπε...

ΟΙ φωνες δεν χανονται μεσα σ'ενα ηλεκτρονικο πελαγος αλλα ενώνονται και υπαρχουν πολλα παραδειγματα.
Οι παιδεραστες αυτη τη στιγμη θα δουλευαν.... ανενοχλητοι αν δεν υπηρχε το διδυκτιο να τους ανακαλυψει.
Οι νεολαια ειναι ενας ζωντανος οργανισμός, δεν λειπουν τα ιδανικα απλα εχουν αλλαξει οπως και ο τροπος εκφρασης στην προηγουμενη γενια οι συσπειρώσεις και οι αντιδρασεις γινοντουσαν μεσα στα κοματα και στις παρες τωρα γινονται μεσω διαδυκτιου.
Οι νεολαια παντα γραφει ιστορια,εχει ανησυχιες,προβληματιζεται και αποδειξη τα γραφομενα σου Mirsinie.
Ομολογω οτι ηταν απο τα πιο ωραια κειμενα που εχω διαβασει και οι προβληματισμοι σου ειναι υγιεις και δυνατοι,αν δεν υπηρχε το διαδυκτιο πιθανον να μη το εγραφες και εμεις να μην το διαβαζαμε, εβαλες λοιπον το δικο σου λιθαρακι για την αλλαγή.
Το διαδυκτιο ειναι δύναμη που ολο μεγαλωνει και απλωνεται.
Ειναι το οπλο της γενιας αυτης ειναι η επικοινωνια των νεων της τεχνολογιας γιατι ο κοσμος προχωραει μπροστά.
Καλο ειναι να ριχνουμε ματιες στο παρελθον να οραματιζομαστε για το μελλον και να ζουμε το παρον γιατι στο παρον γραφεται η ιστορια.
Και μη ξεχνας
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΛΗ ΙΔΕΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

Ανώνυμος είπε...

hey,
nice one

o kubaros

Ανώνυμος είπε...

αν εισαι η Μυρσινη που ξερω απο μωρο χιλια μπραβο
για τις σκεψεις σου
τους προβληματισμους σου
και τις ανησυχιες σου
δεν ειναι τελικα τυχαιο που σπουδασες ψυχολογια

✿ margarita είπε...

Αργοπεθαινουμε αληθεια...και τι κανουμε γι'αυτο?μηπως εμεις φταιμε που βαλαμε τη ζωη μας σε καλουπια,κυνηγωντας τι?καταξιωση?χρημα?τι?εχουμε χασει το νοημα της ζωης..δυστυχως!!!πολυ καλο,μπραβο σου!!!!!

Ανώνυμος είπε...

hey mirsinaki,

Είχα πολύ καιρό να διαβάσω κάτι αληθινό και τόσο αυθόρμητο!

Υπέροχο...

η κουμπάρα.

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ είπε...

ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΥΡΣΙΝΗ,ΟΤΙ ΛΑΜΠΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ ! ΔΥΣΤΥΧΩΣ ! ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΥ ΣΑΠΙΛΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΑΦΥΠΝΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ Κ Ι Ν Δ Υ Ν Ε Υ Ο Υ Ν ! ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ,ΝΑ ΛΕΜΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ! ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ''ΑΝΗΘΙΚΟΙ'' ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΛΑΚΗΣ ΨΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ,ΕΙΧΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ! ΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ,ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΕΠΙ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ << ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ>>! ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΥΠΕΡΟΧΟ ! ΚΑΙ ΔΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ !Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !(d7j7)

gina είπε...

Πάλευε μυρσινέλ... πάλευε κι ας παλεύουμε όλοι μας όπως μπορούμε...
όμορφο το άνοιγμα των συνθαισθημάτων και των σκέψεων σου!
καλή συνέχεια
g

Ανώνυμος είπε...

μπορω να πω οτι το κειμενο σου ειναι πολυ ωραιο και δειχνει την πραγματικοτητα για την οποια δεν πρεπει να εφησυχαζουμε ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...