Η έκφραση «Όχι άλλο κάρβουνο» σημαίνει ότι κάποιος έχει απηυδήσει με μια κατάσταση ή τη συμπεριφορά ενός άλλου προσώπου. Η φράση έγινε περισσότερο γνωστή απ' την κινηματογραφική ταινία «Ορατότης Μηδέν» (1970) του Νίκου Φώσκολου και είναι η σπαρακτική κραυγή του Άγγελου Κρεούζη (που ενσαρκώνει ο ηθοποιός Νίκος Κούρκουλος) στο δικαστήριο, όπου προσπαθεί να περιγράψει τις συνθήκες που οδήγησαν σ' ένα πολύνεκρο ναυτικό ατύχημα. Βέβαια, η καταγωγή της φράσης αυτής προέρχεται από παλαιότερο ναυτικό παράγγελμα στα ατμοκίνητα (με κάρβουνο) πλοία προκειμένου να σταματήσει η «ανθράκευση» του λέβητα στο μηχανοστάσιο, όταν η αναπτυσσόμενη θερμοκρασία πλησίαζε στα ανώτερα όρια ασφαλείας.* Με αυτη την έννοια, τη χρησιμοποιούμε και εμείς εδώ καθώς θεωρούμε ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν αντέχει καταστάσεις όπως αυτή της Νομικής. Και δεν αναφερόμαστε σε αυτό καθαυτό το γεγονός της κατάληψης του κτηρίου (που είναι μείζων και πολυσχιδές) αλλά στην πολιτική διάσταση του θέματος.
Εκτός, δηλαδή, αν αυτό προέκυψε ως η έσχατη προσπάθεια ορθώς σκεπτόμενων πολιτικών σχηματισμών ώστε η Πολιτεία να αντιμετωπίσει σε βάθος το ζήτημα της μετανάστευσης (απογοητευμένοι από αυτή καθαυτή την επιλογή προσώπων αλλά και πολιτικών), που όμως εκ του αποτελέσματος βλέπουμε όλοι ότι δεν μπορεί να είναι ισχύει στην παρούσα περίπτωση, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ο καθένας "κάνει ό,τι του κατέβει", δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν (λόγω της πλήρους και απόλυτης αποσάρθρωσης των θεσμών), και τελικά δεν καταφέρνουμε παρά να αποδεικνύουμε στους εαυτούς μας ότι τελικά όχι μόνο μας αξίζουν τα όσα μας συμβαίνουν, αλλά ίσως τα θέλουμε κίολας.
Και διερωτώμαστε εδώ γιατί δεν μπορεί και η δική μας χώρα, και η δική μας πολιτική σκηνή (όχι απαραίτητα κομματική), να έχει σαφείς προτάσεις που θα προκύπτουν από πραγματικό διάλογο αλλά και που θα βασίζονται στην πραγματική ανάπτυξη της χώρας μας, στο γενικό καλό (και όχι στο ειδικό συμφέρον κάποιων, ή στο πρόχειρα και αυθαίρετα συντεταγμένο μανιφέστο αποπροσανατολισμένων, και πάντως χωρίς ειδικές ή τεχνικές γνώσεις περί της πολιτικής παραγωγής ιδεών αλλά και αποτελεσμάτων, μεμονομένων υπερμαχητών του "αιώνιου καλού")?. Roben των Δασών της Πολιτικής δεν υπάρχουν (όσο και αν οι προθέσεις μερικών στην τελική μπορεί και να είναι καλές - εμείς δεν το αμφισβητούμε αυτο)!
Η θέση μας είναι ότι σπασμωδικές κινήσεις δεν βγαίνουν σε καλό. Πρέπει να ανοίξουμε όλοι μας τα μάτια μας και να μιλήσουμε πάλι για πολιτική. Δεν μπορεί δηλαδή οι ΗΠΑ να κάνουν διάλογο κάθε μέρα για το τι θέλουν από το Κράτος και την πολιτική ζωή στη χώρα τους, και να μην το κάνουμε εμείς!! Μετά να δώσουμε την ευκαιρεία σε ανθρώπους που θέλουν αλλά και ξέρουν να προσφέρουν στο δημόσιο βίο της χώρας. Και εμείς να είμαστε εκεί να τους ελέγχουμε σωστά. Και όχι βασιζόμενοι σε συμφέροντα φατριών ή παρασυρόμενοι από πληρωμένα κομματικά ή μη ΜΜΕ.
Επιστροφή δηλαδή στο δημόσιο βίο για τους πολίτες και ανάδειξη των ικανών σε θέσεις δημόσιας εξουσίας με παράλληλο έλεχγο αυτών από τους πολίτες.
Αλλιώς, ο λέβητας στο μηχανοστάσιο θα εκραγεί και θα μας πάρει όλους μαζί στο βυθό (και σύντομα)!
* πηγή: Wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου