Τί μας διδάσκει λοιπόν αυτή η δημοφιλέστατη ρήση, προσφάτως της μόδας και στην ελληνική; Προφανώς πως απαιτούνται θυσίες για να οδηγηθεί κάποιος σε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα. Όμως πόσες; Πόσα αβγά θα πρέπει να σπάσουν για να γίνει μια ομελέτα; Αν δεν απατώμαι ομελέτα μπορείς να κάνεις και με 3 και με 9 αβγά. Είναι υπερβολικό να γίνει μια ομελέτα με 15 αβγά; Αν πρόκειται για το πρωινό ενός Αμερικάνου μάλλον ναι, αλλά πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι δε προορίζεται να ταΐσει μια σχολική τάξη στην Κένυα;
Για να χτιστεί ένα σπίτι χρειάζονται τούβλα, όμως πόσα τούβλα θα χρειαστούν για να γίνει κάποιο σπίτι, το σπίτι μου; Ο αριθμός των συλλαβών μιας λέξης καθορίζει την σημασία της ή την ποιότητα ενός διαλόγου; Μάλλον όχι. Δεν έχω σκοπό να καταλήξω κάπου, αλλά χρειάζεται να ξεφύγω κάπως από την λογιστική ερμηνεία της ζωής μου. Αν μας έχουν συνηθίζει να μετράμε τις αναπνοές μας με δευτερόλεπτα, τα ταξίδια μας με χρήματα, σημασία δεν έχει να ζούμε και να ταξιδεύουμε; Η ποσότητα των αβγών δεν επηρεάζει τη γεύση της ομελέτας, ούτε το λογιστικό χρέος μιας χώρας θα έπρεπε να επηρεάσει την αντίληψη για την έλλειψη ή την επάρκεια, την ελευθερία ή την ασυδοσία. Ο άνθρωπος προορίζεται να ζήσει ποιοτικά και όχι μαθηματικά. Η θεωρία ερμηνεύει και συστηματοποιεί την πράξη και όχι το αντίστροφο. Είναι, λοιπόν, προορισμός μου να γεύομαι και να επικοινωνώ κι όχι να αθροίζω αβγά και συλλαβές. Όσο απλό και λογικό κι αν ακούγεται όλο αυτό, μάλλον έχουμε δώσει στην έννοια του ποσού σημασίες και ερμηνείες που δεν μας εξυπηρετούν στον στόχο μας: ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
Αν το 4 είναι το αποτέλεσμα και μιας πρόσθεσης (π.χ. 3+1) και μιας αφαίρεσης (π.χ. 5-1) και ενός πολλαπλασιασμού (4*1), εμένα με απασχολεί πως τα 3 παιδιά μου θα γίνουν 4 κι όχι πως από τα 5 παιδιά μου θα πρέπει να πεθάνει το 1 για να έχω επιτέλους 4 παιδιά. Ας σκεφτούμε λοιπόν μια προπαίδεια διαβίωσης, πράξεις ποιότητας για να οδηγηθούμε σε ένα αποτέλεσμα που λάθος ή σωστό μαθηματικά , θα μπορέσει να μας δώσει πίσω αυτό που μας χρωστάει. Την ποιότητα στη ζωή μας.
Το παρπάνω άρθρο έχει αναρτηθεί στο blog Ramnousia Από τον Blogger Ouranuke Giis
1 σχόλιο:
Είναι πολύ ευχάριστο από τη μια πλευρά να σκεφτόμαστε απλά και από την άλλη πλευρά να έχουμε για οδηγό μας την "όμορφη ζωή". Άλλωστε, "μια ζωή την έχουμε"...που λέει και το λαϊκό άσμα.
ΑΛΛΑ, αυτό προυποθέτει ανθρώπους και κοινωνίες που δεν εκτροχιάζονται και διατηρούν το μέτρο.
Η δική μας προφανώς είχε από καιρό χάσει το μέτρο - μέχρι πρόσφατα είχε χάσει και τελείως τον μπούσουλα (όχι οτι τώρα βρίκαμε τίποτα δηλαδή αλλά τουλάχιστον καταλαβαίνουμε ότι είχαμε χάσει κάθε αίσθηση λογικής, δικαιοσύνης και με λίγα λόγια, τον μπούσουλα). Για να επανέλθω, εγώ αμφιβάλω αν η ομελέτα με τα 9 αυγά είναι η ίδια με την ομελέτα με τα 4 αυγά. Για την ακρίβεια, το αμφισβητώ συθέμελα.
Γιατί η σύγχρονη ιστόρία μας δείχνει ότι όταν τρως την ομελέτα με τα πολλά αυγά η χοληστερίνη σε σκοτώνει και μάλιστα ύπουλα, χωρίς να το καταλάβεις. Το 'πιάνεις βέβαια το υπονούμενο (πχ. κουράζεσαι εύκολα κτλ) αλλά δεν δείνεις και πολύ σημασία. Ώσπου να που σου συμβαίνει το κακό.
Και μετά δε σου φταίει ο γιατρός που σου κόβει τελείως την ομελέτα από εδώ και εμπρός?!! Αν δηλαδή είσαι και σε θέση να τρως και καθόλου...
Και απλά αναρωτιέμαι: μήπως η ομελέτα με τα 4 αυγά και η προληπτική ιατρική είναι η μόνη επιλογή που έχεις (ως άτομο και ως κοινωνία)? Σκέψου το και λίγο, τα 9 αυγά είναι ΥΠΕΡΒΟΛΗ!!
Δημοσίευση σχολίου