Άχρωμη και χωρίς όραμα είναι η προεκλογική περίοδος, λίγο πολύ όπως ακριβώς είναι και η κοινωνία μας σήμερα. Φτάσαμε στις εκλογές και δεν έχω ακούσει κάτι που να μου προκαλέσει το ενδιαφέρον. Και δεν εννοώ μόνο από τους πολιτικούς (κατ' επάγγελμα ή μη), αλλά και από πολίτες και λοιπούς φίλους, σε συζητήσεις απλές, καθημερινές. Αλλά μήπως κάνουμε πλέον τέτοιες συζητήσεις?
Από τη μία πλευρά είναι οι πολιτικοί, με κόμματα γερασμένα στην πλειοψηφία τους και λογικές διακυβέρνησης ξεπερασμένες, με λεκτικό που σε απωθεί και με ψέμματα που ενώ είναι πλέον "ορατά με γυμνό μάτι" αντί να δημιουργούν εντύπωση, δημιουργούν ψευδαισθήσεις στο μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού. Από την άλλοι, εμείς. Ή μήπως όχι?
Κατά κοινή ομολογία πάντως χάσαμε ήδη όλοι σ' αυτές τις εκλογές. Χάσαμε ως πολίτες την ευκαιρία να δημιουργήσουμε γνήσια πολιτική συζήτηση, να προκαλέσουμε πολιτικό θόρυβο - ανεξάρτητα από την τελική εξέλιξη των πραγμάτων το βράδυ της Κυριακής, 4/10/2009.
Δεν μας ξύπνησε η απόφαση του Κώστα, γιατί και ο Γιώργος είναι φίλος και δεν θέλει να μας ανησυχήσει, το αεροπλάνο το έχουν και οι δυο τους άλλωστε στον αυτόματο ενόσο εμείς παρακολουθούμε πίσω στον θάλαμο των επιβατών την ταινία που η αεροπορική επέλεξέ - χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι είμαστε θύματα αεροπειρατείας. Μιας αεροπειρατείας, όμως, με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι έχει τη συγκατάθεση (αν όχι την άμεση συνέργεια), των δύο (τουλάχιστον) μεγάλων πολιτικών κομμάτων.
Ελπίζω να κάνουμε κάτι γι' αυτό. Αλλά, μεταξύ μας, λίγο "χλωμό" δεν το βλέπετε και εσείς?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου