Μια τεραστία αλυσίδα...

“Σεισμικές Δονήσεις” σε παγκόσμια κλίμακα προκαλεί η ξέφρενη πορεία του "Μαύρου Χρυσού" και φυσικά πώς να μείνει ασυγκίνητη η Ελλάδα? Με πρόσχημα λοιπόν τις διεθνείς συγκυρίες εκτοξεύθηκε πάλι η τιμή του πετρελαίου σε ανεξήγητα, ακόμα και για την κρίση που υπάρχει, επίπεδα. Γιατί στην Ελλάδα όλοι ψάχνουν ευκαιρία για να κερδοσκοπήσουν. Απεργίες μοιάζουν να είναι προς όφελος πολλών και προκαλούν υποψίες. Γιατί ξαφνικά όλοι τρέξαμε να προμηθευτούμε βενζίνη για τα επόμενα 10 χρονιά εκτοξεύοντας εν αγνοία μας την τιμή στα ύψη (νομός προσφοράς και ζήτησης) και να δω εγώ τώρα πως θα ξαναπέσει. Ως γνωστών στην Ελλάδα εύκολα ανεβαίνουν πολλά αλλά με τίποτα δεν πέφτουν.


Το κόστος της ενέργειας έχει αρχίσει να γίνεται πολύ υψηλό και η ανάγκη για νέες λύσεις είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Τα βιοκαύσημα μοιάζουν σαν μια σανίδα σωτηρίας στο πρόβλημα. Τι και αν ένα μεγάλο πρόβλημα του παγκοσμίου πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε τροφή εμείς θα τα καίμε για να δουλεύουν οι μηχανές μας και τα αμάξια μας. Η ανθρωπότητα πλησιάζει όλο και πιο κοντά στο σημείο μηδέν και δεν αργή η ώρα που θα ξεσπάσει. Αν συνεχίσουμε έτσι σε λίγα χρονιά θα πολεμάμε για τα τρόφιμα


Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η κατρακύλα του δολαρίου κάνει το ευρώ ισχυρό αυτό προκαλεί ακρίβεια και αυτή με την σειρά της πληθωριστικές πιέσεις. Το σύννεφο της ακριβείας έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει ακόμα και τον μέχρι πρότινος ξάστερο ουρανό της μεσαίας τάξης. Άλλο ένα χρυσό μετάλλιο προστέθηκε στην πλούσια συλλογή της Ελλάδας καθώς είμαστε λέει οι πιο ακριβή χώρα σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί τα χρέη των Ελλήνων προς τις τράπεζες έχουν ξεπεράσει το 50% του ΑΕΠ και ανεβαίνουν ακάθεκτα. Κοινός σιγά σιγά όσα παράγουμε τόσα και θα χρωστάμε. Και πώς να μην το κάνουμε άλλωστε όταν ακόμα και αυτά που παράγουμε εμείς καταντάμε να τα πληρώνουμε πιο ακριβά από αυτούς που μας τα παίρνουν. Σε πολλές περιπτώσεις τα ελληνικά προϊόντα πωλούνται πιο ακριβά στο εξωτερικό απ’ ότι στην χώρα μας.


Η νεολαία πλέον βρίσκεις όλο και ψηλότερο το τείχος της ανεργίας μπροστά της και με τα φτερά της όλο να μικραίνουν αδυνατεί να το περάσει. Φυσικά αυτό για κάποιους μπορεί να είναι και καλό γιατί ο νέος που δεν έχει δουλεία και το βιοποριστικό του πρόβλημα είναι το μόνο που τον απασχολεί δεν αντιδρά. Οποίος δεν αντιδρά με την σειρά του μαθαίνει να ανέχεται και να εξαρτάτε και ο κύκλος ξεκινά. Μηχανισμοί εξάρτησης στήνονται στον βωμό της απόσπασης της ψήφου και ο ατομικισμός αρχίζει και παίρνει σάρκα και οστά. Ένας ατομικισμός και ένας ωχαδερφισμός που αντί να εξαλείφεται από την νέα γενιά διαιωνίζεται και μας πηγαίνει πάλι πίσω. “Να βρω εγώ το μέσο μου να κάνω την δουλεία μου και για τους υπόλοιπους δεν μου καίγεται καρφί”. Νιώθουμε μικροί για να αντιδράσουμε στο οτιδήποτε και γι’ αυτό μας καπελώνουν. Γιατί ακόμα και στην ακρίβεια αν μαζικά μποϊκοτάρομε τα ακριβά προϊόντα τότε κάτι μπορεί να αλλάζαμε. Αν μαζικά δεν ανεχόμασταν να δουλεύουμε 50 & 60 ώρες για 500 ευρώ και ανασφάλιστοι τότε και οι επιχειρηματίες δεν θα το ζητάγανε.


Όνειρα θερινής νυχτός θα μου πείτε ε? Και όμως δεν είναι. Γιατί την δύναμη αυτή της μαζικότητας δυστυχώς την έχουν καταλάβει άλλοι και όχι εμείς. Επιχειρηματίες ενώνουν τις δυνάμεις τους για τον μαζικό καθορισμό τον τιμών σε κλάδους και οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς πάνε περίπατο. Αμέτρητα Καρτέλ ζουν και βασιλεύουν πολλά χρονιά τώρα στην ελληνική αγορά καθιστώντας μας ανήμπορους να αντιδράσουμε. Αγορές μετατρέπονται σε μονοπώλια και ο ελεύθερος ανταγωνισμός παύει να είναι ελεύθερος. Η κυβέρνηση φυσικά για μια ακόμα φορά μοιάζει ανήμπορη να αντιδράσει. Ας καταλάβουμε λοιπόν πως ατομική λύση δεν υπάρχει και ας αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε και να αντιδρούμε. Και αυτό δεν χρειάζεται να γίνει μέσω κάποιου κινήματος η οργανωμένης αντίδρασης. Αρκεί να μας γίνουν κάποια πράγματα βίωμα και τρόπος ζωής. Πρέπει κάποια στιγμή η ατομικότητα μας να αποκτήσει συλλογικό προσανατολισμό.


Παραθέτω κάποια άρθρα για οποίον θέλει να το ψάξει περαιτέρω το ζήτημα.

Επισιτιστική κρίση
Τα χρέη των νοικοκυριών
Τα καρτέλ της ελλήνικής αγοράς