Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Περί ουσίας ο λόγος

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να καθορίσουμε την εύθραυστη ύπαρξη μας, πολλοί τρόποι να της δώσουμε νόημα. Ο καθένας από εμάς διαλέγει το δικό του. Κάποιοι βάζουν μεγάλους στόχους και κυνηγάνε να τους πετύχουν, άλλοι κυνηγάνε το χρήμα ή τη δόξα, άλλοι αφιερώνουν τη ζωή τους βοηθώντας τους γύρω τους, άλλοι προσπαθούν να ζουν το τώρα όσο καλύτερα γίνεται αδιαφορώντας για το αύριο και άλλοι απλά προσπαθούν να επιβιώσουν μέρα με τη μέρα γιατί ίσως δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία για κάτι περισσότερο. Ότι και αν κάνει ο καθένας μας όμως, στο τέλος είναι οι αναμνήσεις μας αυτές που διαμορφώνουν τον σκοπό της και της δίνουν τελικά περιεχόμενο. Μια προσωπική συλλογή από εικόνες, φόβους, έρωτες, εμπειρίες, τύψεις, σκέψεις, στιγμές. Καλές ή άσχημες δεν έχει σημασία. Καθεμία από αυτές έχει το δικό της νόημα το δικό της περιεχόμενο και είμαστε εμείς και μόνο εμείς αυτοί που διαλέγουμε πόσο σημαντική είναι καθεμία. Δημιουργούμε μέρα με τη μέρα τις δικές μας μοναδικές ιστορίες ελπίζοντας ότι αυτοί που επιλέγουμε να θυμόμαστε δε θα μας προδώσουν ούτε θα μας απογοητεύσουν. Μια ελπίδα που δε βγαίνει πάντα αληθινή. Και είναι αυτές οι ιστορίες που καθορίζουν τη μοναδικότητα μας, μας ξεχωρίζουν, και τελικά, είναι αυτές που παλεύουμε να κρατήσουμε στο τέλος. Γιατί είναι η σκληρή ειρωνεία της ζωής να αναζητούμε να διαχωρίσουμε το σκοτάδι από το φως, το καλό από το κακό, την αλήθεια από το ψέμα. Είναι η ειρωνεία της ζωής και παράλληλα η μαγεία να θέλουμε αλλά να μην μπορούμε να ξέρουμε το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Και είναι αυτή η αβεβαιότητα και αυτό το μυστήριο, για το τι μας περιμένει παρακάτω, που μας επιτρέπει να ζούμε έντονα το τώρα. Είναι αυτά που δίνουν νόημα στις επιλογές μας, μέσα από της οποίες συνθέτουμε καθημερινά το παζλ της ζωής μας. Ένα παζλ τόσο δυναμικό, απρόβλεπτο και πολύπλοκο όσο και εμείς οι ίδιοι. Αγαπάμε και μισούμε, μοιραζόμαστε και διεκδικούμε, πληγωνόμαστε και πληγώνουμε, αγανακτούμε και υπομένουμε. Δεν μένουμε στάσιμοι. Περνάμε φάσεις, αλλάζουμε απόψεις, αλλάζουμε ιδέες , αντιμετωπίζουμε ίδιες καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο σε μια πορεία συνειδητής ή και ασυνείδητης πολλές φορές, εξέλιξης μας. Είναι σημαντικό λοιπόν στην πορεία μας αυτή να επιλέγουμε να κάνουμε εκείνα τα πράγματα τα οποία πιστεύουμε πως θα μας γεμίσουν με ευχάριστες αναμνήσεις. Αυτά που θα μας κάνουν να θυμόμαστε και να αναπολούμε νοσταλγικά τις στιγμές που έχουμε ζήσει. Γιατί είναι το παρελθόν, αυτό που δίνει γλύκα στο παρόν και νόημα στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο όμως είναι πως δεν υπάρχουν πεπατημένες ούτε συνταγές ευτυχίας. Ο καθένας μας ορίζει τι είναι αυτό που τον γεμίζει πραγματικά και προσπαθεί να το ζει μαζί με όσους πιστεύει πως θα τον βοηθήσουν να το ζήσει καλύτερα. Ίσως και να μην βγάζουν νόημα τα όσα γράφω. Έτσι και αλλιώς είναι απλές σκέψεις της στιγμής και όπως και στη ζωή έτσι και εδώ σε άλλους θα αρέσουν και σε άλλους όχι. Θα κλείσω όμως με την ατάκα ενός φίλου στον οποίο και αφιερώνω αυτό το άρθρο, όπως και σε όλους όσους την έχω πει μαζί (μετά από κάτι που ζήσαμε).


“ ΤΙ ΖΗΣΑΜΕ ΠΑΛΙ!!!!!!! ”



Lets Start Blogging Again...

6 σχόλια:

Κωνσταντίνος Βουκόλας είπε...

to thema einai na min zeis kai na se kirieuoun oi anamniseis sou kai oute na prospatheis na zeis gia na anaparageis tis anamniseis sou kanontas ousiastika ta idia pragmata me diaforetiko tropo...to parelthon den apotelei odigo gia to mellon..to thema einai ti kaneis kathe mera pou ksipnas kai poso prospatheis ekei pou douleveis, me anthropous pou milas, me...me...na peraseis kapoia minimata ousiastika gia na allaksoume oloi san anthropoi...an epikentrothoume sto ti zisame kai sto na kanoume pragmata apla gia na leme oti ta kaname zito pou kaikame...me ena sxolio den mporo na ekfraso ola auta pou pisteuo alla to kentriko noima elpizo na to perasa...

John.S είπε...

Δεν πρέπει να ζούμε με οδηγό το παρελθόν συμφωνώ. Γι’ αυτό και λέω πως σημαντικό είναι να κάνουμε αυτά που πραγματικά πιστεύουμε πως μας γεμίζουν. Στο μεγαλύτερο μέρος του κειμένου αναφέρομαι στο “μελλοντικό” αν μπορεί να οριστεί σαν έννοια. Άμα το δεις από αυτή την οπτική θα καταλάβεις ακριβώς τι θέλω να πω και ίσως να δεις πως δεν απέχουν πολύ τα όσα γράφεις με τα δικά μου.

Ανώνυμος είπε...

Να αποθαρρύνεσαι, να τολμάς, να είσαι οργισμένος,
γενναιόδωρος, τσιγκούνης, σκληρός, τρυφερός,
γερός, ετοιμοθάνατος, νεκρός, ζωντανός,
πιστός, προδότης, αντρείος, θαρραλέος…

να σαι μακριά από την καλή σου ταραγμένος,
χαρούμενος, θλιμμένος, αλαζόνας, ταπεινός,
θυμωμένος, ατρόμητος, δειλός,
ικανοποιημένος, καχύποπτος, θιγμένος…

τα μάτια μπρός στο ψέμα να κλείνεις,
να ξεχνάς την χαρά, την λύπη να κυνηγάς,
δηλητήριο για γλυκό πιοτό να πίνεις

τον παράδεισό σου μέσα σε μια κόλαση να αναζητάς,
την ζωή και την ψυχή σου για μια πλάνη να δίνεις…
όποιος το γνώρισε το ξέρει: αυτό σημαίνει να αγαπάς.
Lope de Vega, soneto 126

Ολόκληρη η ζωή ενός ανθρώπου δεν είναι παρα μια στιγμή.
Ας την απολαύσουμε!
Πλούταρχος (όχι ο τραγουδιστής)

Let’s start blogging again!

Ανώνυμος είπε...

Many of us crucify ourselves between two thieves - Regret for the past and fear of the future.

Fulton Oursler!

E-walker είπε...

Θέλουμε δεν θέλουμε ζούμε έτσι και αλλιώς με οδηγό το παρελθόν. Γιατί και τα όνειρά μας για το μέλλον σε αυτό βασίζονται. Είναι οι καλές και οι κακές εμπειρίες της ζωής μας αυτές που μας ωθούν στον να ορίζουμε τι θέλουμε και τι όχι να έχει μέσα το μέλλον μας. Γιατί μέσα από τις εμπειρίες μας αλλά και τα διάφορα ερεθίσματα σφυρηλατείτε ο χαρακτήρας μας. Σκεφτείτε. Πώς ξέρουμέ άραγε τι θέλουμε να γίνουμέ στην ζωή μας? Πως ξέρουμε τι μας αρέσει και τι όχι? Πως κρίνουμε και συγκρίνουμε τους ανθρώπους γύρο μας? Πως ορίζουμε τα ενδιαφέροντα μας? Με τι γνώμονα δρούμε σχεδόν σε κάθε στιγμή της ζωής μας? Νομίζω στην απάντηση σε κάθε ένα από αυτά τα ερωτήματα μπαίνουν σαν παράγοντας τα όσα έχουμε ζήσει ο καθένας μας ξεχωριστά. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που όσο μεγαλώνουμε χρειαζόμαστε όλο και λιγότερο τους γονείς μας. Γιατί η δικιά μας εμπειρία και γνώση σιγά σιγά αντικαθιστά την δικιά τους που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη όταν είμαστε μικροί... Φυσικά θα συμφωνήσω σε ένα πράγμα με τον Κωνσταντίνο. Δεν πρέπει να ζούμε με γνώμονα το παρελθόν με σκοπό να αναμοχλεύουμε τα ίδια και τα ίδια. Αν σκεφτείς και εσύ όμως Κωνσταντίνε τα όσα γράφω θα καταλάβεις πως το παρελθόν σου παίζει μεγάλο ρόλο σε όλα όσα και εσύ ο ίδιος εκφράζεις πως πρέπει να κάνουμε. Ακόμα και η άποψή σου αυτή καθεαυτή είναι ένα μείγμα από πράγματα που έχεις ζήσει, διαβάσει, ακούσει που σε οδήγησαν στο να έχεις αυτή την εικόνα για το μέλλον.

Είτε μπόρεσα να προσθέσω κάτι σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα άποψη για την ζωή φίλε μου John.S είτε όχι είχα καιρό να διαβάσω κάτι που να με ωθήσει να σχολιάσω.

Κωνσταντίνος Βουκόλας είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=flkFW5E0XcM&feature=player_embedded

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...