Αδέσποτα σκυλιά...

Θα ήθελα να θίξω το θέμα για τα αδέσποτα σκυλιά…
Είμαστε γενικά πολύ φιλόζωοι στην οικογένεια μας και ως εκ τούτου έχουμε το σκυλάκι μας που το φροντίζουμε το πάμε βόλτα, στο γιατρό, το ταΐζουμε κ.τ.λ.Στη γειτονιά μας γενικά όλα τα σπίτια έχουν από τουλάχιστον ένα σκυλάκι, στο οποίο αντίστοιχα δίνεται η πρέπουσα φροντίδα. Και πριν συνεχίσω θα ήθελα να τονίσω ότι η φροντίδα που χρειάζεται ένα σκυλί είναι αρκετή, χωρίς να είναι κάτι τρομακτικά δύσκολο. Είναι απλά πράγματα που όμως πριν πάρεις σκύλο πρέπει να είσαι σίγουρος ότι θα τα τηρήσεις για όσα χρόνια ζήσεις με αυτή την παρέα.



Το κακό ξεκίνησε όταν η ευαισθησία μας για τους τετράποδους φίλους έγινε γνωστή στην ευρύτερη περιοχή και τότε, περίπου 3 χρόνια πριν, ως δια μαγείας εμφανίστηκαν στο δρόμο έξω από την αυλόπορτα μας 2 αδέσποτα, από το πουθενά. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι ένας από τους γείτονες μας, άφησε το ένα από τα δύο του σκυλιά ελεύθερο στο δρόμο, με τη δικαιολογία ότι δεν τα πήγαινε καλά με το πρώτο του σκυλί…Φυσικά σύμφωνα με πολλούς, κλείνοντας το σκυλί σου έξω από την ιδιοκτησία σου, απαλλάσσεσαι από όλες τις ευθύνες που σε βαραίνουν.

Σύνολο, λοιπόν, αδέσποτων σκυλιών έξω από το σπίτι μας 3!

Πριν ένα μήνα, λοιπόν, ο ίδιος κύριος αποφάσισε να πάρει ένα γλυκύτατο κουτάβι στο σπίτι του. Μα έλα όμως που το κουτάβι μεγάλωσε και ήθελε περισσότερη φροντίδα και γάβγιζε και χάλαγε τον κήπο του και ποιος να ασχοληθεί με το θέμα αυτό, (γιατί όπως λέει και η παροιμία το σκυλί και το παιδί όπως το μάθεις)… Ποια λοιπόν η φρονιμότερη των λύσεων, από την «απελευθέρωση» του ζώου από το βασανιστικό μαντρότοιχο του σπιτιού, στην ελεύθερη ζωή του δρόμου;

Και κάπως έτσι, φίλοι μου, έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε 4 αδέσποτα σκυλιά.

Φυσικά δε μείναμε με σταυρωμένα τα χέρια. Του μιλήσαμε, γιατί τυχαίνει να είναι γείτονας και να έχουμε κατά τα άλλα καλές σχέσεις. Του μιλήσαμε πιο έντονα, του κάναμε παρατήρηση, τσακωθήκαμε και το αποτέλεσμα ίδιο: 4 αδέσποτα σκυλάκια, τα οποία οι υπόλοιποι γείτονες τα ταΐζουμε, τα ποτίζουμε γιατί απλά τα λυπόμαστε. Και όπως είπα και προηγουμένως, ο εν λόγω κύριος απαλλάχθηκε από τις ευθύνες και έτσι όχι μόνο άφησε το σκυλί να τριγυρνάει στους δρόμους, αλλά δε φροντίζει ούτε για το φαγητό του, ούτε καν για το νερό του.

Τις τελευταίες μέρες μαζέψαμε το ένα από αυτά και το έχουμε πια σαν δικό μας. Σημειωτέο, ότι και το άλλο σκυλάκι που έχουμε από πιο παλιά, ήταν ένα αδέσποτο κουτάβι στη μέση του δρόμου!

Τα αδέσποτα σκυλιά δημιουργούν προβλήματα. Δεν είναι αναγκασμένος κανένας περαστικός να είναι εξοικειωμένος με τα σκυλιά για να ξέρει πώς να αντιδράσει όταν βρεθεί αντιμέτωπος με κάποιο από αυτά. Τις περισσότερες φορές τα αδέσποτα σκυλιά δεν ενοχλούν. Υπάρχουν περιπτώσεις όμως, που ένα σκυλί μπορεί να γίνει επιθετικό. Για παράδειγμα όταν βγάζουμε το σκύλο μας βόλτα, πάντα με λουρί, αναγκαζόμαστε να δέσουμε όλα τα αδέσποτα σε δεντράκια για να μην επιτεθούν στο δικό μας. Όποιος έχει σκύλο, μπορεί να με καταλάβει.

Για πολλούς από εσάς ίσως όλα αυτά να είναι άνευ σημασίας, όμως το πρόβλημα με τα αδέσποτα σκυλιά για μένα προσωπικά προκύπτει από 2 πηγές:

Η πρώτη είναι η ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή των ήδη αδέσποτων ζώων, που θα έπρεπε ο κάθε δήμος να έχει φροντίσει να στειρωθούν.

Η δεύτερη και εκεί θέλω να καταλήξω γράφοντας αυτό το μήνυμα, είναι οι «άνθρωποι» που, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω με ποια δύναμη, παίρνουν κάποιο σκυλί και μετά από λίγο καιρό το βάζουν σε ένα αυτοκίνητο, το πάνε όσο πιο μακριά από το σπίτι τους γίνεται και το αφήνουν εκεί, να τους παρατηρεί με το πιο απορημένο ύφος του, να απομακρύνονται γεμάτοι ανακούφιση.

Ώρες ώρες είμαστε απαράδεκτοι εμείς οι άνθρωποι….