Δεν θα μείνω, όμως, καθόλου στην λογική της κριτικής των όσων συμβαίνουν...θέλω να θίξω την ουσία του πράγματος, που νομίζω ότι είναι η ιδεολογία των φοιτητικών και μη παρατάξεων που κάνουν τις καταλήψεις και προβαίνουν σε βιαιότητες. Θα ήταν λάθος να προσπαθήσει κανείς να βρει τα αίτια των όσων συμβαίνουν στην ατολμία των πρυτανικών αρχών, στα στραβά μάτια της πολιτείας ή στο πανεπιστημιακό άσυλο. «Μάγκες», που λέει και ο Γεωργίου, οι ομάδες αυτές δεν «μαζεύονται» ούτε με αντισυγκεντώσεις καθηγητών, ούτε με επέμβαση της αστυνομίας, ούτε και με κατάργηση του ασύλου. Το αντίθετο μάλιστα. Αυτές οι κινήσεις τους δίνουν τροφή για να συνεχίσουν, γιατί ακριβώς αυτές οι κινήσεις είναι η βάση της ιδεολογίας τους.
Οι ομάδες αυτές, δημιουργήθηκαν πριν από κάποια χρόνια όταν κάποιοι πρωτεργάτες, είδαν ότι οι τότε αριστερές ομάδες δεν δρούσαν με τρόπο αρκετά «τραμπουκικό» ώστε να επιβάλουν τις αριστερές ή τις αριστερίζουσες ιδέες. Η ιδεολογία τους έχει αριστερές καταβολές-θα μπορούσα να πω κουμουνιστικές- αλλά το βασικότερο στοιχείο της είναι η επιβολή των απόψεων τους με την βία. Κάθε χρονική στιγμή πιάνονται από γεγονότα, όπως έγινε τώρα με την άθλια επίθεση στην κ. Κούνεβα ή άλλοτε από κάποιο νομοσχέδιο της κυβέρνησης ή από κάποια κίνηση των πρυτανικών αρχών ή οτιδήποτε άλλο θεωρούν ότι αντιβαίνει-προσβάλει τα «πιστεύω» τους και προσπαθούν να επιβάλουν την άποψη τους με την βία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα γεγονότα στο ΑΠΘ, η κατ’ επανάληψη διάλυση των Συγκλήτων όταν συζητείται η εφαρμογή της αξιολόγησης ή εναρμόνιση του πανεπιστημίου με τον καινούργιο «Νόμο Πλαίσιο», η μη τήρηση των διαδικασιών για την λήψη αποφάσεων στις Γενικής Συνελεύσεις των φοιτητών και άλλα πολλά που διαφέρουν κατά πανεπιστήμιο. Σκοπός τους δεν είναι να προτείνουν κάτι διαφορετικό…αλλά μόνο το μπάχαλο. Τα συνθήματα, οι μαζικές παραστάσεις, οι καταλήψεις και η βία είναι η ζωή τους. Όποιος έχει υπάρξει μέσα σε ένα πανεπιστήμιο ξέρει ότι ποτέ μα ποτέ δεν είχαν προτείνει κάτι. Όχι γιατί δεν ενδιαφέρονταν για το πανεπιστήμιο –πράγμα που όποιος το επικαλεστεί απλά δεν γνωρίζει, ενδιαφέρονται και μάλιστα πολύ- αλλά γιατί απλά δεν υπάρχει κάποια πρόταση που να πηγάζει από την ιδεολογία τους.
Εάν θέλουμε, λοιπόν, την ομαλή λειτουργία στα Πανεπιστήμια πρέπει να ξεριζώσουμε οτιδήποτε τρέφει την ιδεολογία αυτών των ομάδων πρέπει δηλαδή να ξεριζωθεί η βία. Και δεν μιλάω για ημίμετρα και προσωρινά μέτρα όπως αντι-συγκετρώσεις, κατάργηση του ασύλου, ηρωικές δηλώσεις πρυτάνεων κλπ, αλλά μιλάω για ουσιαστική αλλαγή οργάνωσης στο πανεπιστήμια. Όλα ξεκινούν από τον τρόπο οργάνωσης και διοίκησης των πανεπιστημίων. Ένα πανεπιστήμιο οργανωμένο που θα έχει στρατηγική, δομές και θα σέβεται τα μέλη του θα πάψει να είναι πρόσφορο έδαφος για βιαιοπραγίες.
Το πανεπιστήμιο του 21ου αιώνα πρέπει να γίνει πλήρως αυτόνομο. Είναι επιτακτική ανάγκη κάθε πανεπιστήμιο:
-να έχει την δική του στρατηγική
-να καταστρώνει το δικό του προγραμματισμό και ένα μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο πλάνο με τους στόχους του
-να έχει προϋπολογισμό και κάθε χρόνο να κάνει απολογισμό και
-να δίνει στη δημοσιότητα μετρήσιμα στοιχεία για την εκπαιδευτική δραστηριότητα και το έργο του
Αυτά τα βήματα δεν θα πάνε κόντρα στην βία, όπως οι κατασταλτικές μέθοδοι που συζητούνται κατά καιρούς, αλλά θα πάνε το πανεπιστήμιο ένα βήμα πιο μπροστά…θα κάνουν τους πανεπιστημιακούς χώρους άγονο έδαφος για την καλλιέργεια της βίας και για την διαιώνιση του «μπάχαλου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου