 |
Picture source
Ένα φλεγόμενο οργισμένο ποτάμι ξεχύθηκε σε όλη την Ελλάδα τις τελευταίες μέρες και στο φλεγόμενο πέρασμα του παρέσυρε μαζί του κάθε έννοια έννομης τάξης,δικαιοσύνης και ηθικής και πλήγωσε βαθύτατα τον πολιτισμό μας. Ένας τεράστιος “αναρχικός” μανδύας τραμπουκισμού βίας και λεηλασιών σκέπασε δυστυχώς την δίκαιη οργή μας την αγανάκτηση και την απέχθεια μας και φυσικά την θλίψη μας για τον χαμό του αθώου παιδιού. Όλοι αυτοί οικειοποιήθηκαν κάτι που δεν τους ανήκει. Έναν θυμό και μια οργή δημιουργική και δικαιολογημένη την μετέτρεψαν σε μια λαίλαπα βίας κατά δικαίων και αδίκων. Δεν αφυπνίζουν όμως μόνο τρομοκρατούν. Δικαιολογούν την ίδια βία την οποία υποτίθεται πως πολεμούν και οδηγούν την κοινωνία σε φαύλους κύκλους και αδιέξοδα. Βία στην βία της εξουσίας δεν είναι η λύση. Όλοι αναρωτιούντε μα γιατί δεν κάνει κάτι κανείς? Φυσικά η αστυνομία ήταν απασχολημένη ψάχνοντας να βρει αν η σφαίρα εξοστρακίστηκε ή όχι. Λες και μας νοιάζει. Λες και έχει σημασία αν πυροβόλησε στον αέρα, στο πάτωμα, στο απέναντι μπαλκόνι ή στο διάστημα. Το θέμα είναι ότι ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ όταν αμφισβητειται ακόμα και η ικανότητα του να οπλοφορεί.
Οργισμένες σκέψεις βγαίνουν ανεξέλεγκτα από το μυαλό μου και μάταια προσπαθώ να τις ελέγξω. Πως φτάσαμε ως εδώ? Τι οδήγησε όλους αυτούς τους ανθρώπους σε αυτό το ξέσπασμα βίας? Φυσικά όλοι καταδικάζουμε αυτή την βία και τον αναρχισμό αλλά θα ήταν τουλάχιστον αφελές να μην μας προβληματίσει. Θα ήταν αφελές και ανούσιο απλά να το περιγράψουμε σαν κάτι απεχθές να το αφορίσουμε, να το καταστείλουμε και μετά να νιώσουμε ικανοποιημένοι που όλα επανήλθαν όπως ήταν πριν. Γιατί από πριν νοσούσαν απλά δεν το βλέπαμε. Ήταν ασυμπτωματική η αρρώστια και σιγά σιγά νοσούσε όλο και πιο πολύ η κοινωνία μας. Μα τώρα μας δείχνει τα βαριά συμπτώματα της και δεν πρέπει να τα αγνοήσουμε. Μέχρι σήμερα στην Ελλάδα ο τρόπος που αντιμετωπίζαμε τις νοσηρές καταστάσεις ήταν καταπραϋντικός και όχι θεραπευτικός. Σαν τον ασθενή που έχει πυρετό και εμείς του δίνουμε συνέχεια αντιπυρετικά για να του πέσει. Σίγουρα ο πυρετός θα υποχωρήσει και ο ασθενής θα νιώσει καλύτερα αλλά τι γίνεται με την αιτία που τον προκαλεί….? Πρέπει να αρχίσουμε να υιοθετούμαι τις σωστές λύσεις όσο χρονοβόρες και αν είναι και να τις εφαρμόζουμε με όποιο πολιτικό ή κοινωνικό κόστος και αν έχουν.
Πρέπει λοιπόν εκτός από την απέχθεια και την καταδίκη των γεγονότων από τους πολιτικούς αλλά και από εμάς, να δούμε τις αιτίες που οδήγησαν ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να αντιδράσει έτσι. Χρόνια τώρα ένα σύστημα παράγει μια βουβή βία πολύ πιο ύπουλη από αυτήν που βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας. Μια βία που προέρχεται από ένα αίσθημα αδικίας, έλλειψης ισονομίας και περιφρόνησης που νιώθει ο κόσμος κατά την άποψη μου. Η έλλειψη εμπιστοσύνης στην απόδοση πραγματικής δικαιοσύνης μας αφήνει με ένα αίσθημα ανισονομίας και ατιμωρησίας που έχει ριζώσει βαθιά μέσα μας. Εγκληματίες κρύβονται πίσω από την πολιτική ασυλία τους χρόνια τώρα καταφέρνοντας να μένουν στο απυρόβλητο παρά τα αίσχη τους. Συγκάλυψη,δικαιολογίες, παραγραφή και ευθυνοφοβία έχουν αντικαταστήσει τις έννοιες της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Και κανείς δεν βγαίνει μπροστά για μια φορά να μας πείσει για μια κάθαρση που όλοι περιμένουμε. Μια κάθαρση που θα καθαρίσει και τις ψυχές μας και θα μας κάνει να ατενίσουμε και πάλι το μέλλον με αισιοδοξία.
Όλοι μας αντιμετωπίζουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας. Άλλοι επωφελούμαστε και άλλοι όχι. Οι προνομιούχοι και οι μη. Η παιδεία των 2 ταχυτήτων, η υγεία με τα φακελάκια και οι υπόλοιποι στα ράντζα, τα βύσματα, τα κονε, τα λαδώματα, τα γρηγορόσημα, όλα μαζί συνθέτουν έναν αγώνα δρόμου για να καπηλευτούμε το σύστημα. Να καβαλήσουμε τους άλλους και να πάρουμε εμείς αυτό που θέλουμε αφήνοντας πίσω μας τι? Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ? Με αυτά τα ιδανικά και τα δεδομένα δεν μεγαλώνουν γενιές και γενιές τώρα η μήπως μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι με το σταυρό στο χέρι θα πάνε μπροστά? Όχι, καλώς ή κακώς (δεν είμαι σε θέση να το κρίνω) τους μαθαίνουμε πως να γίνουν μέρος ενός συστήματος και πως να επιβιώσουν σε αυτό. Δεν τους δίνουμε τα εφόδια να το αλλάξουν.
Μια φίλη μου είπε προχθές “καλές οι διαπιστώσεις αλλά τι κάνουμε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση?” Απαντώντας της λοιπόν θα πω πως για να αλλάξει η κοινωνία πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι που την αποτελούμε. Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα μέχρι σήμερα. Να περάσουμε από την απάθεια στην αναζήτηση. Από την αποχή στην συμμετοχή. Πρέπει να ξαναγίνουμε μια γενιά με Άποψη και ταυτότητα αλλά για να το κάνουμε αυτό πρέπει να απαγκιστρωθούμε από τα λάθη του παρελθόντος. Πρέπει να διαφωνήσουμε να αμφισβητήσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε όσα μας προσφέρουν σαν δεδομένα. Από τον τρόπο που σκεφτόμαστε που ψηφίζουμε που αντιδρούμε μέχρι τα πρότυπα που έχουμε και τα όνειρα μας για το μέλλον. Να κρατήσουμε τα καλά και να βελτιώσουμε ή να αλλάξουμε όλα τα άλλα. Να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας χωρίς να ξεχνάμε πως έχουμε και υποχρεώσεις. Να ξεφύγουμε από τον ατομικισμό και να σεβαστούμε τα δικαιώματα του διπλανού μας και να παλέψουμε για αυτά αντί να τα καταπατούμε με την πρώτη ευκαιρία. Την όποια αλλαγή ο καθένας μας θεωρεί σημαντική πρέπει πρώτα να την φέρει στον εαυτό του και μετά ίσως να μπορέσει να παρακινήσει και τους γύρο του να κάνουν το ίδιο.
Δεν διεκδικώ το αλάθητο ούτε το παίζω ειδήμον. Την δικιά μου οπτική σας δίνω και σας παρακινώ να αμφισβητήσετε τελείως τα όσα γράφω. Να βρείτε τις δικές σας αλήθειες. Αποδεχτείτε όσα σας κάνουν και πετάξτε στα σκουπίδια όλα τα άλλα. Δείξτε μου και εμένα όσα με τα δικά μου μάτια δεν μπορώ να δω. Ας διαφωνήσουμε δεν κάνει κακό. Και μόνο που θα μπούμε στην διαδικασία της κρίσης είναι αρκετό. Είναι η αρχή μιας αλλαγής. Δεν μπορώ να δεχτώ πως η ταμπέλα που μας χαρακτηρίζει είναι “Η γενιά των 700 ευρώ”. Μια ταμπέλα που τοποθετεί ως υπέρτατη αξία μέτρησης της ευτυχίας και της ικανοποίησης το χρήμα. Δεν το απαξιώνω αλλά δεν το θεοποιώ κιόλας. Δεν μας χαρακτηρίζει το πόσα λεφτά παίρνουμε αλλά το πώς σκαφτόμαστε το πως δρούμε και το πόσο νοιαζόμαστε. Πιστεύω λοιπόν σε καλύτερες ταμπέλες για την γενιά μας. Μια “Γενιά με άποψη” μια γενιά με ηθική με συμμετοχή και με προβληματισμούς....
Η τρικυμία στο μυαλό μου έχει αρχίσει και αγριεύει και με παρασύρει σε σκέψεις μονόπλευρες. Μια καλή παρέα και ένα καλός Καπετάνιος τέτοιες ώρες είναι απαραίτητος….
Καπετάνιος
Μιλώντας εκ του ασφαλούς πλέον καθισμένος στο καναπέ και ενώ απέφυγα με δυσκολία να κάνω τον έξυπνο την στιγμή που η δράση είχε φτάσει στο ζενίθ, ρίχνω ακόμα μερικές σταγόνες άποψης…
Κατ’αρχήν βρίσκω αναμενόμενες τις κινητοποιήσεις. Χτυπήθηκε ένα παιδί και αυτό είναι αλήθεια…χτυπήθηκε από όργανο του κράτους…γεγονός. Το πλέον προφανές όμως είναι ότι το γεγονός ήταν μόνο η αφορμή. Δίκιο δίνω σε αυτούς που διαλύουν ότι βρουν μόνο καταρχήν άλλα όχι στο σύνολο. Η κοινωνία είναι καζάνι που βράζει και όποιος αποφασίσει να βάλει το κεφάλι του πάνω από αυτό είναι αυτονόητο ότι δέχεται τις αναθυμιάσεις. Εφόσον η κατάσταση δεν αρέσει στην πλειοψηφία επιβάλλεται να αλλάξει έστω και με τη βία. Μιλάω για πλειοψηφία γιατί αυτοί τη φορά ήταν πολλοί. Όσο μεγαλύτερες ανισότητες υπάρχουν στην κοινωνία τόσο ισχυρότερα είναι και τα στεγανά που τις συντηρούν οπότε η αποκατάσταση της ισορροπίας απαιτεί ανάλογης έκτασης δράση.
Ξεφεύγοντας από το τώρα να θυμίσουμε ότι η σημερινή κοινωνία φτιάχτηκε από τους επαναστάτες του χτες και η γενιά του πολυτεχνείου είναι τα Golden boys σήμερα. Ξέρω όμως ότι η ιστορία και η στατιστική είναι οι μεγαλύτεροι ψεύτες. Φοβάμαι πλέον ότι το δίκιο αρχίζει να χάνεται γιατί δε βλέπω το όραμα της αλλαγής. Είναι προετοιμασμένοι οι διαδηλωτές με τις μολότοφ να πληρώσουν τις συνέπειες των πράξεων τους και δεν εννοώ με τιμωρία αλλά με διαδικασία αποκατάστασης ή δημιουργίας . Αληθεύει ότι όταν κοιτάζονται στο καθρέφτη θεωρούν ότι βλέπουν τον Κολοκοτρώνη ή Μέγα Αλέξανδρο μα ποτέ τον Καραγκιόζη που είναι και διαχρονικό στέλεχος της κοινωνίας μας.
Ανησυχώ έντονα πια που χάνεται ότι πιο πολύτιμο έχουμε και αυτό είναι ο χρόνος. Βλέπω η κατάσταση που δημιουργήθηκε να μας γυρνάει αρκετά χρόνια πίσω με μόνη προοπτική να ξαναδημιουργηθούν ακριβώς τα ίδια σε μεταγενέστερο χρόνο και ο εμφύλιος του αύριο να βρίσκει τους σημερινούς μαχόμενους στην άλλη πλευρά. Θλίβομαι γιατί συνειδητοποιώ ότι δεν χρησιμοποιείται για εργαλείο μόνο η φωτιά και η καταστροφή, αλλά και ότι χειρότερο έχουμε αυτή τη στιγμή στους κόλπους της κοινωνίας μας… οι δημοσιογράφοι. Δεν θα επεκταθώ όσο κι αν με εντυπωσιάζει ότι η καταστροφή άγγιξε μόνο τα εμπορικά καταστήματα και αυτά των τραπεζών αλλά όχι πχ έναν τηλεοπτικό σταθμό. Άλλο πράγμα πάντως ο αγώνας για βελτίωση ή αλλαγή και άλλο η εκμετάλλευση της συγκυρίας.
Λείπει μια καθαρή εξήγηση για ότι έγινε από την πλευρά του κράτους, αλλά λείπει και η διευκρίνιση του στόχου της κινητοποίησης που ακολούθησε. Εγώ μπορεί και να κατάλαβα ότι η G700 δεν είχε χρήματα για τα Χριστούγεννα και αποφάσισε να ψωνίσει από τα καταστήματα χονδρική…πλιάτσικο ελληνιστί…Γιατί μέχρι εκεί έφτασε το όραμα. Επανάσταση με γυαλί Prada και οθόνη TFT LCD σχεδόν τσάμπα (όσο κοστίζει ένα μπουκαλάκι με βενζίνη). Τουλάχιστον αηδιάσαμε με τα κόμματα που επιδόθηκαν σε ψηφοθηρία τη στιγμή της κρίσης…κάτι κερδίσαμε πάντως κι ας είναι μεγαλύτερες οι απώλειες.
Όταν μου χαμογελάς τρελαίνομαι…
16 σχόλια:
Γράφτηκαν πολλά αυτές τις μέρες!
Διάβασα πολλά…από αρθρογράφους που αρθρογραφούν χρόνια!
Απόψε, όμως, νιώθω ότι στο άρθρο σας βρήκα την «αρχή» που έψαχνα; την ανάλυση που μπορεί να δώσει το έναυσμα για συζήτηση από σωστή βάση! Η μετριοπαθής στάση με την οποία προσεγγίζεις, John S. τα γεγονότα…είναι αυτή που πρέπει ετούτη την ώρα να έχουμε όλοι μας απέναντι στην κατάσταση!
1- Ένα παιδί έχασε τη ζωή του από τραγικό λάθος ενός αστυνομικού.
2- Όσα μαγαζιά και αν καούν…το παιδί δεν θα γυρίσει πίσω και οι αστυνομικοί δεν θα γίνουν αυτοί που απαιτούμε από το κράτος.
3- Υπάρχει ένα πλήθος ανθρώπων που ζει ανάμεσα μας, που όπως αποδείχθηκε, είναι εν δυνάμει κουκουλοφόροι…το τραγικό αυτό γεγονός -όπως και άλλα στο παρελθόν- τους ώθησε να βγουν και να παραδώσουν την Αθήνα στις φλόγες!
4- Υπάρχει ένα κράτος, -σε ορισμένους η λέξη κράτος μπορεί να μην αρέσει…αλλά τι να κάνουμε που υπάρχει σαν οντότητα?- που για ακόμα μια φορά απέδειξε ότι δεν μπορεί να διαφυλάξει την τάξη και να προστατέψει τους πολίτες του.
5- Υπάρχει μια μεγάλη μερίδα πολιτών ανάμεσα μας…που αποτελούν τον κοινωνικό ιστό, που βλέποντας αυτά προβληματίζονται και είναι έτοιμοι να δράσουν…χωρίς μολότοφ!
Αναφέροντας τα πέντε παραπάνω σημεία ως περίληψη του κειμένου σου John S., θα προχωρήσω ένα βήμα παρακάτω…Κρίσεις και αναλύσεις έχουν γίνει πολλές, τώρα ήρθε η ώρα της ΖΥΜΩΣΗΣ.
Απόψεις θα ακουστούν πολλές, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε εκεί; πρέπει να δούμε πώς αυτές μπορούν να γίνουν πράξη! Θα πρέπει να κρατήσουμε τις ρεαλιστικές και να φιλτράρουμε τις ουτοπικές! Ζούμε σε μια κοινωνία με συγκεκριμένη κουλτούρα…με συγκεκριμένη νοοτροπία....με ανθρώπους που έχουν ανδρωθεί κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Όλα αυτά πρέπει να ληφθούν υπόψιν και με συγκεκριμένες ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ και όχι επαναστάσεις…να πάμε στην επόμενη μέρα!
Στην όλη κατάσταση υπάρχει, όμως, ένα μεγάλο πρόβλημα, ακόμα μεγαλύτερο από αυτά καθαυτά …τα περιστατικά και τα αίτια τους!
Υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ!
Για να πάμε στην επόμενη μέρα χρειαζόμαστε πολιτικούς σχηματισμούς και πολιτικά πρόσωπα που θα μπορέσουν να κάνουν ένα άλμα μπροστά!
Στόχος πλέον πρέπει να είναι η ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ....
Σε αυτό πρέπει όλοι να συμμετάσχουμε και να δώσουμε το κάτι παραπάνω!
…είναι άραγε κοντά η μέρα που θα κάνουμε ανοιχτές συζητήσεις στα «Πιθαράδικα» (σημ. παλαιά ονομασία των Εξαρχείων) για την κοινωνία του αύριο?
…μπας και πρέπει να επανεξετάσουμε την λειτουργία κάποιων ΘΕΣΜΩΝ και να φτιάξουμε και καινούργιους?
Καλή δύναμη στους μαγαζάτορες και σε όλους μας ώστε να βγούμε από αυτό το νοσηρό κλίμα τρομοκρατίας…
"Απαντώντας της λοιπόν θα πω πως για να αλλάξει η κοινωνία πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι που την αποτελούμε"
Σ'αυτό το σημείο στάθηκα λίγο παραπάνω..ο χαμός του παιδιού ήταν τραγικό γεγονός από μόνο του..πως πενθήσαμε όμως αυτον τον άδικο θάνατο?
Με τραμπουκισμό και αναρχία!
Σπάσαμε ρημάξαμε,καταστρέψαμε!
Άνθρωποι της βιοπάλης χάσανε μέσα σε λίγες ώρες τις περιουσίες τους..
Δεν ξέρω..έχω πολλή θλίψη για όλα αυτά που δεν ξέρω τι άλλο να γράψω!
Σε λίγες μέρες έχουμε Χριστούγεννα..θα γιορτάσουμε όπως κάθε χρόνο..οι μνήμες νωπές όμως..
Καλημέρα.
Σήμερα νιώθω πως διάβασα όσα σκεφτόμουνα. Όλες αυτές τις ημέρες όσα άκουγα, διάβαζα, παρακολουθούσα μου δημιουργούσαν οργή. Όλοι μου έδιναν την εντύπωση πως προσπαθούν να εκμεταλλευτούν απλά την κατάσταση προς όφελός τους. Σήμερα αυτό που διάβασα με προβλημάτισε και εκεί είναι η διαφορά. Ούτε οργή μου δημιούργησε ούτε απέχθεια.
Να πω πως συμφωνώ ανούσιο, άλλωστε δεν σχολιάζω ποτέ απλά για να πω μπράβο. Θα καταθέσω και εγώ λοιπόν την άποψη μου δρώντας πιστεύω συμπληρωματικά Αυτό που εγώ βλέπω πίσω από την απλή καταγραφή και καταδίκη των γεγονότων είναι μια σοβαρά εκτεταμένη έλλειψη ηθικής. Ξαφνικά ένα πρωί χιλιάδες άνθρωποι εκμεταλλευόμενοι μια αίσθηση ατιμωρησίας που επικρατούσε επιδόθηκαν σε ένα ανελέητο πλιάτσικο σε ότι έβρισκαν μπροστά τους. Τι μας δείχνει αυτό πίσω από το προφανές? Ότι το μόνο που συγκρατούσε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας από το να εγκληματήσει είναι ο φόβος της τιμωρία. Με το που χάθηκε αυτός ξέσπασε μια θύελλα που ήταν πολύ δύσκολο να συγκρατηθεί. Μια θύελλα που ξέφυγε από τα στενά όρια μεμονωμένων ομάδων όπως των “γνωστών άγνωστων”. Η σταδιακή υποβάθμιση της ηθικής στην κοινωνία μας δείχνει τώρα τα δόντια της και είναι πολύ κοφτερά. Πρέπει τα θεμέλια που συγκρατούνε μια κοινωνία ενωμένη και συμπαγής να μην είναι η αστυνόμευση και ο βαρύς πέλεκυς του νόμου αλλά η ηθική και ο σεβασμός που θα πηγάζουν από την παιδεία μας. Μόνο έτσι θα εξαλειφθούν όλα αυτά τα φαινόμενα κατά την άποψη μου. θέλουμε κοινωνίες που να έχουν ανάγκη όλο και λιγότερο την αστυνόμευση και όλο και περισσότερο την παιδεία. Θα συμφωνήσω λοιπόν πως η αλλαγή θα έρθει από εμάς γιατί εμείς θα βάλουμε τις βάσεις για τις ηθικές αξίες του αύριο. Η δικιά μας παιδεία θα μεγαλώσει τα παιδία του αύριο. Ας αναλογιστούμε όλοι μας ποια θα είναι αυτή. Εγώ προσωπικά συμφωνώ σε αυτήν που διάβασα από εσάς.
Θα μείνω σε 2 πράγματα ένα από τον καθένα σας.
“Δεν διεκδικώ το αλάθητο ούτε το παίζω ειδήμον. Την δικιά μου οπτική σας δίνω και σας παρακινώ να αμφισβητήσετε τελείως τα όσα γράφω. Να βρείτε τις δικές σας αλήθειες. Αποδεχτείτε όσα σας κάνουν και πετάξτε στα σκουπίδια όλα τα άλλα. Δείξτε μου και εμένα όσα με τα δικά μου μάτια δεν μπορώ να δω. Ας διαφωνήσουμε δεν κάνει κακό. Και μόνο που θα μπούμε στην διαδικασία της κρίσης είναι αρκετό. Είναι η αρχή μιας αλλαγής.”
“Όσο μεγαλύτερες ανισότητες υπάρχουν στην κοινωνία τόσο ισχυρότερα είναι και τα στεγανά που τις συντηρούν οπότε η αποκατάσταση της ισορροπίας απαιτεί ανάλογης έκτασης δράση.”
Το πρώτο είναι ένα απίστευτό μάθημα στάσης ζωής. Είναι ότι πρέπει η καθηγητές να κάνουν είναι ότι πρέπει οι γονείς να κάνουν. Γενικά ο ρόλος της νέας γενιάς είναι να αμφισβητεί και μέσα από αυτή την αμφισβήτηση να δημιουργεί κάτι καλύτερο για το μέλλον. Ο ρόλος μας σαν μεγαλύτεροι είναι να τους βοηθήσουμε αυτή η αμφισβήτηση να γίνει σωστά και όχι άναρχα. Είναι στην φύση του ανθρώπου όταν μεγαλώνει να βολεύεται να κουράζεται να παραιτείται πρέπει όμως να δίνει τα εφόδια στους νεότερους να προχωρήσουν μπροστά και να αλλάξουν τα πράγματα και όχι να μένουν προσκολλημένα στις δικές του αντιλήψεις.
Το δεύτερο περιγράφει γλαφυρά μια ωμή πραγματικότητα. Υπάρχουν πολύ μεγάλες ανισότητες και τις έχουμε δημιουργήσει εμείς οι ίδιοι. Ίσως να φταίνε τα πιο δύσκολα προηγούμενα χρόνια ίσως να φταίει μια παλιά λάθος αντίληψη που έχουμε αφήσει να επικρατεί. Όλοι θέλουμε να πετύχουμε όσα εμείς θέλουμε αλλά τόσα χρόνια τα διεκδικούσαμε με λάθος τρόπο. Τα διεκδικούσαμε κάτω από το τραπέζι δημιουργώντας άδικους μηχανισμούς που προήγαγαν τις ανισότητες και όχι τις ισότητες. Είναι καιρός να αλλάξουμε λοιπόν.
Δεν ξέρω τα όσα έγιναν αν έχουν τις αιτίες που όλοι παρουσιάζουν ούτε μπορώ να είμαι στο μυαλό κανενός. Σίγουρα όμως μας αφυπνίσανε λίγο. Ξεκίνησε μια συζήτηση σε όλη την κοινωνία που είναι στο χέρι μας να την μετατρέψουμε σε κάτι δημιουργικό.
Όπως είπε πολύ σωστά και ο “iason M” ήρθε η ώρα της ΖΥΜΩΣΗΣ.
Ένας μέχρι πρότινος βολεμένος 40αρης
Πολιτικοί – Kομματόσκυλα – Aνίκανοι γονείς! το τρίπτυχο της καταστροφής μας!!
«Εγκληματίες κρύβονται πίσω από την πολιτική ασυλία τους χρόνια τώρα καταφέρνοντας να μένουν στο απυρόβλητο παρά τα αίσχη τους.» Αυτή είναι φίλε Γιάννη η φράση κλειδί! Πολιτική ασυλία!!!!Για το χάλι που έχει οδηγηθεί η χώρα μας φταίνε οι 300 της Βουλής! Της τωρινής, της προηγούμενης και δυστυχώς και της επόμενης! Και αυτό γιατί αντί να μας ενδιαφέρει το συμφέρον της πατρίδας μας , μας νοιάζει πρωτίστως το ρουσφετάκι που θα μας κάνει ο βουλευτής του χωριού και ας είναι ο μεγαλύτερος κλέφτης! Τα κομματόσκυλα μας έμαθαν ότι έτσι δουλεύει ο κρατικός μηχανισμός και έτσι θα μάθουμε και μεις στα παιδιά μας. Αυτοί δεν θέλουν να ξυπνήσουμε και να φτιάξουμε την Ελλάδα! Αυτοί θέλουν οι νέοι να λιώνουν στα πεζοδρόμια τυφλωμένοι από τη χρήση ναρκωτικών ουσιών! Αυτοί βολεύονται με την παρουσία εκατοντάδων άστεγων αλλοδαπών στο κέντρο της πρωτεύουσας οι οποίοι λογικά θα οδηγηθούν στην παρανομία για να επιζήσουν! Αυτοί προτιμούν να μένουμε στο σκοτάδι της αμάθειας διαλύοντας τη βάση της κοινωνίας μας, την μόρφωση των παιδιών!! Μπορεί όντως τα εγκλήματα που διαδραματίζονται εδώ και σχεδόν μια βδομάδα σε όλη την Ελλάδα να ξεκίνησαν ως διαμαρτυρία για το θάνατο του 15χρονου και να αποτελούν κοινωνική κατακραυγή για τα προβλήματα που μας βασανίζουν όμως δεν μπορώ με τίποτα να τα δικαιολογήσω. Η βία δεν λύνει τα προβλήματα και δεν μπορεί να φέρει πίσω τη ζωή που χάθηκε! Να διαμαρτυρηθούμε , να φωνάξουμε, όχι όμως να κλείσουμε ξένα σπίτια! Για την ανικανότητα των πολιτικών ,των δικαστών, των αστυνομικών δεν φταίει ο απλός μαγαζάτορας που του έκαψαν ή του άδειασαν το μαγαζί! Οδηγώντας χιλιάδες υπαλλήλους στην ανεργία δεν διορθώνουμε ότι έχει γίνει! Κλείνοντας θα ήθελα να συμπληρώσω άλλο ένα κομμάτι στο παζλ των επεισοδίων. Την ανικανότητα των γονιών να μάθουν στα παιδιά τους το σεβασμό προς τους άλλους! Μπορεί ένα παιδί 12-13-14-15-16 ετών να αγωνίζεται για τις κοινωνικές αδικίες? Ξέρει τι σημαίνει αυτό? ‘Η απλά έχουν ανεξέλεγκτα χυθεί στους δρόμους και διασκεδάζουν σπάζοντας βιτρίνες? Μη τα ρίχνουμε όλα στους τρίτους. Η πηγή της κοινωνίας μας είναι η οικογένεια! Αυτή είναι η βάση! Η επόμενη γενιά γονιών είμαστε εμείς! Ας κάνουμε εμείς την αρχή και ας ξεκινήσει έτσι η επανάσταση!
Γιατί...γιατί...βλεπουμε τα γεγονότα αναπαυτικα στον καναπέ μας και κάνουμε σχόλια και καταδικάζουμε τα γεγονότα μεσα απο τα blogs ? μηπως φοβομαστε? και καταφεραν αυτο που θελανε και αυριο με ολα αυτα που παρακολουθουμε θα βουλιάζουμε πιο πολυ στον καναπέ μας και οι πολιτικοί θα ψηφιζουν νομους πιο σκληρούς και αντιτρομοκρατικούς και θα μας πεταν ενα ξεροκόματο και θα είμαστε και ευχαριστημένοι που αναπνεουμε?
ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ (σε οποιον πιστευεται)
Eυχαριστώ για την πρόσκληση φίλε. Δεν θα μιλήσω για τα συμφέροντα που κρύβονται στις σκιές.Είναι ανώφελο να ψάχνουμε λύσεις σ'αυτές.Θα πω αυτό που πλασάρουν στον απλό κόσμο, μέσα από τις τηλεοπτικές εκπομπές. Ποιός φταίει για αυτό το κατάντημα ;Ο κόσμος δυστυχώς τους παρακολουθεί.Και ο κόσμος είναι η πλειοψηφεία στην κοινωνία.Ποιός φταίει; Οι δημοσιογράφοι και την παιδεία διαθέτουν και την κρίση κατέχουν.Γιατί δεν λένε την αλήθεια λοιπόν; Το κεφάλαιο και η εξουσία είναι λοιπόν που δεν θέλει μια αντικειμενική άποψη να περάσει στον κόσμο.Μπορούμε να φανταστούμε ένα κόσμο καλλιεργημένο και με άποψη πολιτική , πως θα αντιδρούσε στην βία , που η εξουσία τόσο επιθυμεί ; Είναι μια άποψη και τίποτα άλλο ! ΚΑΛΟ Σ/Κ !
δεν έχω λόγια κ σίγουρα δεν έχω αυτή τη στιγμή άποψη που να μπορώ να τεκμηριώσω. "αγοράζω" απόψεις κ δίνω το χρόνο στο φτωχό μυαλό μου να τις φιλτράρει γιατί η ψυχή μου δεν μπορεί να αφομοιώσει τα συναισθήματα που γεννηθηκαν απο τα γεγονότα... μ αρέσει όμως ο πολιτισμένος διάλογος. για το λόγο αυτό στάθηκα για λίγο στο "σαλόνι" σου
πέρασα να πώ μιά καλησπέρα.....μιά καληνύχτα.....έτσι απλά......δεν θέλω να πω τίποτα γι'αυτά που συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες...απλά νιώθω θλίψη και οργή για όλα αυτά.....
Αυτές τις μέρες εκανα περατζάδα και διάβασα πολλές απόψεις, δεν ειναι τυχαίο που στάθηκα στην δική σας και γράφω και σχόλιο που δεν το συνηθίζω, ναι ΕΧΕΤΕ ΑΠΟΨΗ, με προβληματισμούς και ανυσηχίες χωρις τυμπανοκρουσίες και εξαλοσύνες αυτά ακριβώς που σκευτόμουνα τα είδα γραμμένα
Ενας πρώην ταραχώδης αγωνιστής και τώρα σιωπηλός αγωνιστής....
Πάλι είχα περίεργες σκέψεις χθες.. ήθελα να κατέβω στο δρόμο να τα σπάσω.. και εγώ μαζί με το πλήθος, δεν ξέρω αν μαζικοποιούμαι με αυτήν μου την άποψη, αλλά αυτό ήθελα να κάνω και αν είχα τα κότσια θα το έκανα.. αλλά δεν τα έχω. Θα πάω σε καμιά διαδήλωση απλά. Με εξιτάρει όμως αυτή η αίσθηση της αντίστασης, της αντιεξουσίας, της καταστροφής του κατεστημένου και του σαπισμένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος που θα νιώθουν οι συνειδητοποιημένοι ΄΄κουκουλοφόροι’’ όχι οι κλεφτες και μετανάστες που πάνε απλά για την καταστροφή και το πλίατσικο. Αυτοί που κάνουν ότι κάνουν για να δηλώσουν ξεκάθαρα ότι χρειάζεται να έλθει μια αλλαγή σε αυτόν τον ρημαδιασμένο τόπο, ρημαδιασμένο από αυτούς.. που έχουν ξεχάσει ποιος είναι ο ρόλος τους σε αυτές τις παλιοκαρέκλες που κάθονται.. η ευημερία και η πρόοδος του ελληνικού λαού και του συνόλου που ζει εντός των ελληνικών συνόρων και όχι ο προσωπικός τους οικονομικούς πλουτισμός. Δυστυχώς δεν βλέπω κανένα φως, κανένας από αυτά τα ρεμάλια δεν μου εμπνέει πια εμπιστοσύνη, όλα στο βωμό του χρήματος, είναι τόσο ματαιόδοξοι και κενοί, κενοί και ανούσιοι ως εκεί που δεν πάει .. γιατί δεν πάει άλλο! Στην αρχή δυσανασχετούσα με αυτήν την κατάσταση-εξέγερση τώρα εν μέρει την ΄΄επικροτώ’’. Θυμηθείτε και όσοι δεν γνωρίζετε διαβάστε πως οι μεγαλύτερες αλλαγές στην ανθρωπότητα έγιναν μέσω των εξεγέρσεων και του ξεχειλίσματος της ανεξέλεγκτης οργής και της αγανάκτησης των ανθρώπων στους δρόμους. Αυτοί δουλεύουν για εμάς, για όλους εμάς που καθόμαστε πίσω από τα γραφειάκια μας και το παίζουμε υποστηρικτές ενός κωλό συστήματος που μας έχει κάνει να έχουμε χάσει όλη την ουσία και την ομορφιά της ζωής στη συνεχή επιδίωξη για απόκτηση περισσότερων καταστρεπτικών για την ψυχολογία και ψυχοσύνθεσή μας προϊόντων. Αυτό θέλουν να είμαστε καταναλωτικά όντα, που τρώνε, καταπίνουν και χωνεύουν ότι μας προσφέρουν, χωρία καμία κατεργασία. Ούτε εμείς (η βάση αυτού του συστήματος) πλέον δεν μπορούμε να το ανεχθούμε. Αλλαγή τώρα, κοινωνική δικαιοσύνη τώρα, επιστροφή στην πραγματικότητα της οικογένειας (όχι της απούσας μάνας) τώρα, στην πραγματικότητα της αγάπης τώρα (ο μόνος τρόπος να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή) , στην πραγματικότητα της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας τώρα, του σεβασμού (προς τον εαυτό μας, προς τους γύρω μας, προς το περιβάλλον) και κυρίως της αξιοπρέπειας (δεν βλέπω να ιδρώνει το αυτί του κ. Βουλγαράκη και της οικογενείας του που σύμφωνα με τα πρόσφατα άρθρα των δημοσιογράφων μέσω των λογαριασμών του έχουν μετακινηθεί 5,5 εκατ €!, και η βουλευτής Φεβρωνία Πατριανάκου αντιπρότεινε (σε πρόταση ανοίγματος των λογαριασμών της εν λόγω οικογενείας) να ζητηθεί από τους Γ.Βουλγαράκη, Αικ.Πελέκη και τον αδελφό της να δηλώσουν οι ίδιοι αν κατατέθηκαν ποσά από τη Μονή, είτε άμεσα είτε έμμεσα.
Γιατί όπως λέει «Το να ζητήσουμε άνοιγμα λογαριασμών, θεωρώ πως είναι ακραίο και συνιστά ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου» δηλαδή για πόσο ακόμα θα μας χλευάζουν !!!! )
Θα χρησιμοποιήσω τις παρακάτω απόψεις για να κλείσω.
Εγκληματίες κρύβονται πίσω από την πολιτική ασυλία τους χρόνια τώρα καταφέρνοντας να μένουν στο απυρόβλητο παρά τα αίσχη τους . john
Στην όλη κατάσταση υπάρχει, όμως, ένα μεγάλο πρόβλημα, ακόμα μεγαλύτερο από αυτά καθαυτά …τα περιστατικά και τα αίτια τους! Υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ! Για να πάμε στην επόμενη μέρα χρειαζόμαστε πολιτικούς σχηματισμούς και πολιτικά πρόσωπα που θα μπορέσουν να κάνουν ένα άλμα μπροστά!
Στόχος πλέον πρέπει να είναι η ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. jason.
Τα εγκλήματα δεν ξεκίνησαν πριν μία εβδομάδα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια, απάντηση σε σχόλιο του ανώνυμου φίλου.
Λύση υπάρχει αγαπητέ john (όπως δειλά αναφέρεις και εσύ), η λύση είμαστε εμείς.. αν εσύ θα είσαι πατέρας που θα προλαβαίνει να νοιάζεται για το παιδί του, αν εγώ θα είμαι μάνα που θα ενδιαφέρεται πιο πολύ για τα παιδί της από ότι για τη δουλειά της και αν θα είμαστε και οι δύο μαζί σκεπτόμενοι πολίτες με απαιτήσεις για ένα κράτος που θα νοιάζεται και θα προασπίζεται τα δικαιώματα των πολλών και όχι των λίγων.
Σας φιλώ όλους.
Κάποια ανώνυμη φίλη σας.
Θα ήθελα να προσθέσω μια επιπλέον άποψη, την οποία ευτυχώς χθες το βράδυ άκουσα για πρώτη φορά να αναφέρεται σε πάνελ πολιτικού περιεχομένου.
Πρέπει κάποια στιγμή να ξεκαθαρίσουμε και ποιος θέλουμε να είναι ο ρόλος της Ελληνικής Αστυνομίας. Γιατί όποιο ρόλο και να παίξει πάντα βγαίνει κατηγορούμενη και απολογούμενη.. να κοιτάει σαν θεατής τις εξελίξεις και να μην ασκεί βία που θα επιφέρει πρόσθετη βία (κατηγορείται ως ανίκανη- αμέτοχη), να ασκεί βία στην πρώτη πρόκληση (κατηγορείται ότι προκαλεί πρόσθετη βία). Και όταν ένα περιπολικό δέχεται λεκτική επίθεση και χλευασμό, τι πρέπει να κάνει.. να πατάει πιο γρήγορα το γκάζι και να φεύγει ή να καταστέλλει το συγκεκριμένο φαινόμενο άμεσα (ΜΕ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ)? Και αν πρέπει / θέλουμε να κάνει το δεύτερο, σε ποιες περιοχές της Ελλάδας επιτρέπεται να το κάνει αυτό?
Εγώ σαν απλή πολίτης θέλω να μπορώ να κυκλοφορώ ελεύθερη και χωρίς να φοβάμαι σε οποιαδήποτε περιοχή της χώρας και αν θέλήσω. Θέλω μια ισχυρή αστυνομία με συνείδηση και αξιοπρέπεια. Αλλά με τη σημερινή κατάσταση δεν πρόκειται να την έχω, γιατί και αυτή (η αστυνομία) σαν κομμάτι όλων των κρατικών θεσμών και μηχανισμών (βλ. υγεία, παιδεία, δικαιοσύνη κλπ) έχει στην πλειοψηφία της παρακμάσει.
Απλά ειλικρινά πιστεύω, και όλοι το θεωρώ ότι το πιστεύουμε αυτό, ότι δεν είναι οι αστυνομικοί υπαίτιοι αυτής της κατάστασης. Ένας αστυνομικός απλά με την εγκληματική του πράξη απετέλεσε την αφορμή, τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι πραγματικές αιτίες είναι άλλες. Οι αστυνομικοί και αυτοί απλά θύματα είναι, και αυτοί για 700 € (πρώτο μισθό) δουλεύουν και δέχονται όλο αυτό το μίσος και αυτήν την οργή.. όταν είναι παρατεταγμένοι απέναντί μας, μη νομίζετε ότι το διασκεδάσουν και ότι θα ήθελαν να είναι εκεί.. είναι απλοί καθημερινοί πολίτες που σαν και εμάς αναζητούν την ομόνοια σε αυτή τη χώρα.
Χωρίς να σχετίζεται με τα παραπάνω θέλω να κλείσω παραθέτοντας την φράση ενός αξιόλογου ποινικολόγου (που συμμετείχε στο χθεσινοβραδινό πάνελ) την οποία απηύθυνε σε βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος και να την απευθύνω στο σύνολο των 300, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων., ΄΄Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΤΕ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΠΙΑ, ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ!.
Ξανά, σας φιλώ.
Η φίλη σας.
“Δείξτε μου και εμένα όσα με τα δικά μου μάτια δεν μπορώ να δω. Ας διαφωνήσουμε δεν κάνει κακό. Και μόνο που θα μπούμε στην διαδικασία της κρίσης είναι αρκετό. Είναι η αρχή μιας αλλαγής”
Κλείνοντας είχα πει αυτά τα λόγια που για μένα κρύβουν όλη ην μαγεία του blogging ή μιας συζήτησης ή γενικότερα μιας φιλοσοφίας και στάσης ζωής η οποία είναι δυναμική, δεν σε αφήνει κολλημένο σε ιδέες και πρότυπα που δεν σου ταιριάζουν απλά γιατί κάποιοι σου τα πλασάρανε σαν σωστά. Διαβάζοντας τα σχόλια λοιπόν είδα πολλά που με τα δικά μου μάτια δεν μπορούσα να δω. Σίγουρα όπως πολύ σωστά έθεσε ο Ιάσονας πρέπει να περάσουμε στην φάση της ζύμωσης με στόχο την επανίδρυση της κοινωνίας. Σίγουρα κάποιες απόψεις είναι ουτοπικές αλλά προχωρώντας βήμα βήμα νομίζω πως οι σημερινές ουτοπικές απόψεις μπορεί να μοιάζουν πιο εφικτές αύριο. Στην τελική εμείς είμαστε οι πολίτες του αύριο και η δικιά μας ηθική θα είναι η ηθική του αύριο. Μια ηθική που είναι απαραίτητη όπως μας έδειξε πολύ όμορφα ο φίλος πλέον e-walker για να λειτουργεί ένα κράτος έχοντας όσο το δυνατόν λιγότερο την ανάγκη της αστυνόμευσης. Όχι ουτοπικά και σε απόλυτο βαθμό αλλά πάντα σχετικά μέσα στο μέτρο του εφικτού.
Μετά ήρθε η άποψη ενός ανώνυμου φίλου ο οποίος μίλησε εκτός τον άλλον για έλλειψη παιδείας. Τεράστιο θέμα που ξεκινάει με το τι σημαίνει παιδεία ποίος πρέπει να την παρέχει και με ποίον τρόπο και ποια κατεύθυνση πρέπει να έχει. Μήπως χρειάζεται να τα επανεξετάσουμε όλα αυτά? Μήπως τελικά κάθε συζήτηση περί του θέματος οδηγεί σε ανακάλυψη πως η έλλειψη πραγματικής παιδείας είναι το μεγάλο αγκάθι της κοινωνίας μας? Ερωτήματα θέτω απλά.
Επαναστατική όπως πάντα η “αντί” με έκανε να προβληματιστώ για το πως αντιδρούμε και το πως αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Ίσως και να έχει δίκιο αλλά η αίσθηση που έχω μέχρι σήμερα είναι πως ακόμα και στους δρόμους να βγούμε ακόμα και την Αθηνά να κάψουμε δεν θα κερδίσουμε πολλά για έναν απλό λόγο. Γιατί δεν τους καίγετε καρφί. Γιατί ξέρουν πως ακόμα και αν φωνάξουμε ακόμα και αν τα σπάσουμε στο τέλος δεν θα αλλάξουμε και πάλι αυτούς θα ψηφίσουμε. Οπότε γιατί να κάνουν πίσω? Πρέπει να τους χτυπήσουμε εκεί που πραγματικά πονάνε. Να τρίξουμε τις καρέκλες από τις θεσούλες τους που τόσο τις λατρεύουν. Να μην τις θεωρούν δεδομένες γιατί μέχρι τώρα ακόμα και να τους καταψηφίζαμε αυτοί ήξεραν πως πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά τους θα είναι. Ας τους σφυρίξουμε λοιπόν σε νέους ρυθμούς. Θα έχει ενδιαφέρον πιστεύω.
Τέλος έρχεται μια “ανώνυμη φίλη” που μόνο ανώνυμη δεν είναι και με την όμορφη οργή της μας δίνει την οπτική μιας κοινωνίας αγανακτισμένης από τους πολιτικούς της και από τις μέχρι τώρα τακτικές τους και από την ατιμωρησία και την αναρχία του πολιτικού συστήματος. Μια οπτική πέρα για πέρα αληθινή. Θα συμφωνήσω (άλλωστε το είπα και στο άρθρο) πως η αλλαγή θα έρθει από εμάς και μόνο στον βαθμό που αυτή είναι εφικτή. Στο κομμάτι της αστυνομίας όμως εγώ θα διαφωνήσω. Δεν θέλω ισχυρή αστυνομία αλλά ισχυρή κοινωνία. Αν δίνεις δύναμη και εξουσία σε λίγους είναι πολύ πιθανόν να την καπηλευτούν. Πρέπει να εξαλείψεις την ανάγκη για μια τέτοια δύναμη. Σίγουρα όμως με τα σημερινά δεδομένα πιο ρεαλιστική είναι η δικιά σου άποψη.
Κλείνοντας αυτό το σχόλιο μου θα πω πως η τελευταία σου φράση φίλη μας Ευαγγελία δείχνει και το βάθος του προβλήματος. Δεν πιστεύουμε πια τους πολιτικούς ότι και να μας λένε. Δεν μας εμπνέουν δεν μας δημιουργούν οραματισμούς για το μέλλον παρά μόνο την αίσθηση του “μια από τα ίδια”.
* Αλήθεια
* πως είναι δυνατόν
* ένας Καλλιεργημένος Λαός
* όπως θεωρείται ο Ελληνικός Λαός
* να απορεί
* για το σημερινό κατάντημα του Πρωθυπουργού του
* όταν ακόμη είναι νωπή η προ ολίγων ετών
* συμμετοχή του στην υπογραφή
* για την ύπαρξη των Ταυτοτήτων και τον παρά ολίγο διχασμό του Ελληνικού Λαού
* με εκείνες τις συνάξεις και τα μπαϊράκια του αείμνηστου Χριστόδουλου και των άλλων Ιεραρχών; Είναι ακόμη δύσκολο να συγκρίνει ο Ελληνικός Λαός
* το τι έλεγε ο Πρωθυπουργός προ των εκλογών και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις και το τι έκανε μέχρι σήμερα; Αλήθεια
* τι θα ήθελε να περιμένει ο Ελληνικός Λαός
* από έναν Κυβερνήτη και από τους πέριξ αυτού Κυβερνητικούς Άνδρες που συμπορεύονται με τοιούτου είδους Ιεράρχες
* σαν τους σημερινούς
* όπου στην πλειονότητά τους
* άγονται και φέρονται δίκην αγυρτών και λαοπλάνων στον Ελληνικό Λαό; Τώρα όμως
* όπου όλα αποκαλύπτονται
* θα μπορεί ο Ελληνικός Λαός να έχει μια ολοκληρωμένη κρίση
* για να δει την πραγματική αλήθεια
* καθόσον από την μία πλευρά έχει έναν Πρωθυπουργό
* με συμπεριφορές Βυζαντινού Αυτοκράτορα (Αρχιερέως και Αυτοκράτορα) και μάλιστα περιτριγυρισμένος από Εφραιμ-ευλαβείς
* εμπαθείς στον πλουτισμό και την κατάχρηση του Δημοσίου πλούτου και κυρίως αυλοκόλακες και λάτρεις του παπαδοχειροφιλήματος και άλλων τεχνασμάτων
* όπως των λειψανοπροσκυνημάτων
* των εικονοφιλημάτων
* των διάφορων προσκυνημάτων
* όπως αυτής της νέας εφεύρεσης
* της δήθεν Αγίας ζώνης της Παναγίας από τον Εφραίμ κ.λ. και από την άλλη πλευρά
* ευτυχώς έχει έναν Αρχηγό Κόμματος
* τον Γ. Παπανδρέου
* με μεθοδεύσεις
* αλλά και συμπεριφορές που εξέρχονται και αυτών των Βαλκανικών συνόρων
* άρα ενός Ευρωπαίου Ηγέτη
* με Παγκόσμια ενατένιση των ανακυπτόντων προβλημάτων του Λαού μας. Κατόπιν των ανωτέρω
* ίδωμεν την αυριανή συμπεριφορά του Λαού μας
* κατά πόσο θα λάβει υπόψη και την χθεσινή συμπεριφορά του Αμερικάνικου Λαού
* εκτός από τους πολύ θρησκευόμενους λευκούς
* γιατί αυτοί ευρίσκονται εκτός χρόνου και τόπου....
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ
Μυθιστόρημα
Συγγραφέας: Νίκος Χιδίρογλου
Εκδόσεις Ερωδιός (τηλ. 2310 282782)
Δελτίο Τύπου
Ελλάδα, σωτήριο έτος 2020 μ. Χ. Η επικράτηση μιας κάστας πολιτικών που πρεσβεύουν ένα κράμα νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών ιδεοληψιών, έχει αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο. Η πολιτισμική ομογενοποίηση λυγίζει τις αντιστάσεις του μέσου πολίτη, οδηγώντας τον στην αδράνεια. Η χαλάρωση των ηθών και η εφαρμογή των θετικών διακρίσεων, οδηγούν στην απόλυτη φιλελευθεροποίηση των κοινωνικών σχέσεων και φέρνουν την ελληνική κοινωνία στο χείλος του γκρεμού. Η πολυπολιτισμική κοινωνία, δείχνει να λυγίζει κάτω από το βάρος των ανομιών της και των αφύσικων και ανήθικων συμβάσεών της. Όμως, κάποιοι υπολόγιζαν χωρίς τη νεολαία, που ξεσηκώνεται, αντιδρώντας στο γκρέμισμα των εκκλησιών και στην εξάλειψη κάθε τι του ελληνικού. Οι παλιοί τρόποι κερδίζουν οπαδούς και ο λαϊκός αυθορμητισμός επιστρέφει και ξεσπά, απειλώντας ως ασταμάτητος χείμαρρος το σύστημα, που κλυδωνίζεται. Την ίδια ώρα, ο πολιτικός ριζοσπαστισμός εξαπλώνεται και κερδίζει τις καρδιές και την ψυχή των νέων, των απόκληρων και των περιθωριοποιημένων, αλλά και όσων αδυνατούν να συμβιβαστούν με την κοινωνική εξαχρείωση και αναζητούν όραμα και ελπίδα. Ο ήρωάς μας, έχοντας βρεθεί από το ζενίθ στο ναδίρ, δεν έχει πλέον τίποτε να χάσει. Από πετυχημένος επαγγελματίας και ομοτράπεζος του συστήματος, καταλήγει δραπέτης και άστεγος, ζώντας προσωρινά μια άσκοπη καθημερινότητα. Όμως, ξυπνάει από το λήθαργο, μαζεύει τα κομμάτια του και οργανώνεται στις γραμμές της «Μάχης», πολεμώντας για την Ελευθερία και γράφοντας το προσωπικό του έπος.
φτανει πια.. όχι άλλη βια..
κάποια στιγμή ξεπερνούνται και τα όρια..Να μην μείνει από αυτήν την εξέγερση η ανεξέλεκτη βία, αλλά η ανάγκη για αλλαγή και προοδο.
Ας το φωνάξουμε όλοι, όσοι το πιστεύουμε αυτό.. όχι άλλη βία
Σας φιλώ
η φίλη σας
Δημοσίευση σχολίου